"ที่ใจเต้นแรงเพราะเสียงฟ้าหรือเพราะเทมส์"
พรึบ!
เสียงทุ้มติดแหบพร่าที่เอ่ยขึ้นชิดใบหู ทำให้เฌอวารีบผละตัวที่โผล่เข้ากอดอีกคนออกทันที ก่อนจะเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เธอ… นั่งคร่อมอยู่บนตักเขา!
"คุยกันหน่อย เทมส์ไม่อยากให้วาอึดอัด" เทมส์รวบกอดเอวคอดของคนตัวเล็กไว้แน่นเมื่อเธอกำลังจะลุกออกไป ก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"จะคุยอะไร"
"ขอโทษเรื่องเมื่อคืนอีกครั้ง ที่ทำไปส่วนหนึ่งก็ตั้งใจด้วย"
"แล้วนายรู้ไหมว่าเพื่อนกันมันทำแบบนั้นไม่ได้"
"บอกแล้วไงว่าไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อน" สายตาคมจ้องมองสบตาคนตัวเล็กบนตักอย่างจริงจังไม่แพ้น้ำเสียง
"ตั้งแต่เมื่อไหร่เทมส์… ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกเกินเพื่อนกับวา" เธอยอมรับเลยว่าไม่เคยสังเกตอีกคนในจุดนี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกวันนี้เธอกับเขาเหมือนคนเป็นแฟนกันอย่างที่คนอื่นว่าจริงๆ
พอเขาไม่อยู่เธอก็รู้สึกเหงาและเคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่ก็ยังคง
