EP 2 เพื่อน vs คนคุย
1605 คำ
10 : 00 pm
@ไนต์คลับ
เทมส์และการันต์ก้าวเข้ามายังไนต์คลับหรูที่ประจำของพวกเขาด้วยอารมณ์สีหน้าที่แตกต่างกัน คนหนึ่งดูนิ่งราวกับถูกบังคับมา อีกคนนั้นก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งสายตาแพรวพราวโปรยเสน่ห์ไปทั่ว
"ชวนกูมาแล้วก็ช่วยทำหน้าให้เหมือนอยากมาหน่อยเถอะ" การันต์พูดแซะขึ้นทันทีที่หันมาเห็นเพื่อนทำหน้านิ่งเบื่อโลกอยู่ข้างๆ
"…" แต่แทนที่เทมส์จะตอบกลับ เขากลับเอาแต่นิ่งไม่แม้แต่จะสนใจคำพูดของเพื่อนด้วยซ้ำ สายตาคมก็กวาดมองไปรอบๆ เพื่อหาคนที่ทำให้เขาต้องตามออกมาแบบนี้
"นี่กูคุยกับอากาศอยู่ใช่ไหม" การันต์ถึงกับกลอกตาไปมาเมื่อเพื่อนไม่ได้ตอบคำถามของตัวเอง ก่อนจะกวาดสายตามองหาโต๊ะว่าง ซึ่งเวลาป่านนี้แล้วก็คงไม่มีที่ว่างแล้ว เพราะโต๊ะที่เขาจองไว้ก่อนหน้านี้ก็ยกเลิกไปแล้วเพราะเพื่อนปฏิเสธคำชวนแต่อยู่ๆ ก็มากลับคำพูด
"นั่นวาหนิ มากับใครวะ" การันต์เอ่ยขึ้นอีกครั้งพลางชี้ไปที่ร่างบางของเฌอวาที่เห็นเพียงด้านหลังไวๆ
ขวับ!
เทมส์รีบหันขวับมองตามมือของเพื่อนทันทีที่ได้ยินชื่อของเฌอวาดังขึ้นมาจากปากของการันต์
"มีโต๊ะว่างไหม" เทมส์ละสายตาจากร่างบางหันกลับมาถามเพื่อนเสียงเรียบ ทั้งที่ก็รู้ดีว่าคงไม่มีที่ว่างให้พวกเขาสองคนแล้ว
"ถามไม่คิด เวลานี้แล้วจะเอาที่ไหนมามี"
"แต่กูมี" เทมส์ตอบกลับเสียงเรียบแล้วก้าวเท้าเดินเบียดผู้คนมากมายไปยังบันไดทางขึ้นโซนวีไอพีทันที
การันต์ที่เห็นแบบนั้นก็ขมวดคิ้วยุ่ง แต่ก็ยอมเดินตามหลังเพื่อนไปทั้งที่ยังงุนงงอยู่
ร่างสูงของเทมส์เดินขึ้นมาถึงโซนวีไอพีก็กวาดสายตามองหาโต๊ะเป้าหมายทันที ก่อนที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะยกยิ้มขึ้นเพียงนิดและแค่แวบเดียวเท่านั้น เมื่อมองเห็นร่างบางในชุดเดรสรัดรูปผมยาวดัดลอนนั่งหันหลังให้อยู่ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปที่โต๊ะของเธอทันทีอย่างไม่รอช้า
"วา" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยเรียกชื่อคนตัวเล็กที่นั่งหันหลังให้อยู่ออกมาสั้นๆ เมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหลังของเธอ
ขวับ!
น้ำเสียงเรียบนิ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้เฌอวาต้องรีบหันขวับกลับไปมอง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความสงสัยไม่น้อย
"ไม่เห็นบอกว่าพวกนายจะมา" เฌอวาเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย เมื่อมองเลยไปด้านหลังของเทมส์เห็นเพื่อนสนิทอีกคนอย่างการันต์เดินตามเข้ามาพอดี
"นั่งด้วยสิ ไม่มีโต๊ะ" เทมส์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเดิมพร้อมกับปรายตามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เพื่อนสนิทของตัวเองด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะขมวดคิ้วยุ่งเมื่อทั้งโต๊ะนั้นไม่ได้มีคนอื่นอีก เพื่อนสนิทอีกคนที่เธอบอกจะมาด้วยกันก็ไม่เห็น
"ใครเหรอครับน้องวา" เสียงทุ้มละมุนหูของคนที่นั่งอยู่ข้างกายเฌอวาถามขึ้นอย่างสงสัย
"อ้อ! เพื่อนวาเองค่ะ นี่เทมส์ นั่นการันต์" เฌอวาที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบตอบคำถามของคนข้างๆ ทันที พร้อมกับแนะนำเพื่อนให้รู้จักกับหนุ่มรุ่นพี่ดีกรีนักศึกษาแพทย์ที่เธอกำลังคุยๆ อยู่
"เอ่อ… พี่เจย์สะดวกไหมคะ ถ้าวาจะให้เพื่อนนั่งด้วย" พอเห็นว่าเจย์พยักหน้าเบาๆ เธอจึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งอย่างรู้สึกเกรงใจ
"ตามสบายครับ ก็แค่เพื่อนพี่ไม่ถืออยู่แล้ว" เจย์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มบางอย่างอบอุ่น
แต่คำพูดของเจย์ก็ทำเอาเทมส์ถึงกับดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มตัวเอง พร้อมกับจ้องมองไปที่เจย์ด้วยสายตาเรียบนิ่ง เมื่ออีกฝ่ายเหมือนจะจงใจเน้นคำว่าเพื่อนในประโยคคำพูดเมื่อกี้ ราวกับว่ากำลังแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ ทั้งที่… ตัวเองก็เป็นแค่คนคุย
"ใครวะวา" การันต์ขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้ยังไงไม่รู้
"นี่พี่เจย์ คนที่ฉันกำลังคุยๆ อยู่ แล้วนี่พวกนายจะยืนค้ำหัวพี่เขาอีกนานไหม นั่งสิ อย่าเสียมารยาท"
"เพิ่งรู้ว่ากูไปยืนอยู่บนหัวคนคุยมึง" การันต์ตอบกลับด้วยประโยคคำพูดที่ฟังดูยียวนไม่น้อย ก่อนจะเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม โดยที่เทมส์เองก็เดินตามไปเงียบๆ แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่เจย์ไม่วางตา
"การันต์! เอ่อ…วาขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ" เฌอวาเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนด้วยน้ำเสียงตำหนิที่พูดจาแบบนั้นออกมา ก่อนจะหันไปขอโทษคนข้างๆ เสียงอ่อนด้วยความเกรงใจ
"ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ถือสาอะไรอยู่แล้วล่ะ" เจย์ยังคงตอบกลับเสียงทุ้มพร้อมกับรอยยิ้มบางที่ส่งไปให้เฌอวาอย่างอบอุ่น
เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ที่เทมส์และการันต์เข้ามาขอนั่งร่วมโต๊ะกับเฌอวา แต่ก็ยังไร้เงาของไอเดียร์ เพื่อนสาวคนสนิทที่เรียนที่เดียวกันแต่ต่างคณะ ทั้งที่ก่อนจะออกมาเฌอวาบอกว่าไอเดียร์มาด้วย
"เหมือนว่าเพื่อนน้องวาจะไม่ค่อยชอบพี่เลยนะครับ" เจย์เอ่ยขึ้นอีกครั้งหลังจากที่นั่งดื่มมาสักพัก
"ไม่หรอกค่ะ ปกติพวกนั้นก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว" เฌอวารีบแย้งกลับแก้ต่างให้เพื่อนทันที เพราะจากที่นั่งดื่มกันมาได้สักพัก เธอก็ไม่เห็นว่าเทมส์กับการันต์จะมีท่าทีอะไรที่แสดงออกมาว่าไม่ชอบ นอกเสียจากคำพูดยียวนของการันต์ในตอนแรก ซึ่งนั่นก็นิสัยปกติของการันต์อยู่แล้ว
"งั้นเหรอครับ สงสัยพี่คงคิดมากไปเอง" เจย์ยังคงพูดจาด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มละมุนอย่างอบอุ่น ก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่มไปด้วย
"เดี๋ยววาขอตัวไปห้องน้ำแป๊บนะคะ" เฌอวาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อมองไปที่เพื่อนสนิททั้งสองที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วเห็นว่าไม่มีอะไร
"ครับ" เจย์ขานรับด้วยรอยยิ้มบาง
"งั้นเดี๋ยววามานะคะ" พออีกคนขานรับพร้อมด้วยรอยยิ้ม เธอก็ลุกขึ้นยืนทันที ก่อนจะดึงกระโปรงเดรสสั้นรัดรูปของตัวเองที่ล้นขึ้นเวลานั่งให้ลงมาเป็นปกติเหมือนเดิม แล้วเดินออกไปจากโต๊ะทันที แต่ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปสายตาก็เหลือบไปเห็นว่ามีสายตาคมดุดันจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะจ้องมองมาที่เธออยู่
ถึงจะแปลกใจอยู่บ้างที่เห็นเทมส์และการันต์มาขอนั่งร่วมโต๊ะ แต่เธอก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นเพื่อนสนิททั้งสองเดินเข้ามา เพราะตอนที่เธอกำลังนั่งรถมาดันถูกเพื่อนสนิทอีกคนอย่างไอเดียร์โทรมาบอกว่ามาไม่ได้แล้ว จะขอกลับทั้งที่เป็นเดตแรกตั้งแต่คุยกันมาเกือบสองเดือนมันก็ยังไงอยู่ เธอก็กะว่าจะมานั่งดื่มไม่นานแล้วค่อยกลับ แต่พอเจอเทมส์กับการันต์เข้าก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาหน่อย
"เป็นแค่เพื่อนก็อย่าแสดงออกเยอะนักสิ" ทันทีที่ร่างบางของเฌอวาเดินห่างออกไปไกล เจย์ก็เอ่ยพูดขึ้นทันทีพร้อมกับจ้องมองไปที่เทมส์ด้วยรอยยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน
"หึ" แต่แทนที่เทมส์จะตอบกลับ เขากับทำเพียงแค่หัวเราะในลำคอเท่านั้น
เสียงหัวเราะของเทมส์ทำให้เจย์ขมวดคิ้วยุ่ง เพราะตั้งใจจะยั่วโมโหอีกฝ่ายว่าตัวเองเหนือกว่า แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่สะทกสะท้านอะไร แถมยังนั่งจิบไวน์ต่ออย่างสบายใจ
"ได้ข่าวว่าเรียนหมอ" แก้วไวน์ในมือหนาถูกวางลงกับโต๊ะ ก่อนที่เทมส์จะถามกลับเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับจ้องมองไปที่เจย์ด้วยสายตานิ่งเฉย
"…" เจย์ไม่ได้ตอบคำถามแต่จ้องมองกลับไปด้วยสายตานิ่งๆ ไม่ต่างกัน
"เคยเรียนวิธีเย็บปากตัวเองไหม?" เมื่อเห็นอีกคนเงียบไป เทมส์ก็เอ่ยถามขึ้นอีกครั้งก่อนที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะยกยิ้มขึ้นอย่างร้ายกาจไม่น้อย
"หึ" คำถามของเทมส์ทำเอาการันต์ที่นั่งดูอยู่เงียบๆ หลุดขำออกมาอย่างชอบใจ
"มึง!…" เจย์ถึงกับยกมือขึ้นชี้หน้าเทมส์อย่างไม่พอใจ แต่ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เทมส์ก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"หึ มึงก็เป็นแค่คนคุย" รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเทมส์อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทันทีที่พูดจบ
ถึงตอนนี้เขาจะเป็นแค่เพื่อน สักวันเขาจะทำให้สถานะที่มีมันมากเกินเพื่อน ในเมื่อเขาเฝ้าปกป้องทะนุถนอมเธอมาตั้งแต่รู้จักกันตอนเข้าเรียนปีหนึ่งใหม่ๆ มีหรือที่เขาจะยอมให้ผู้ชายคนอื่นได้เธอไปครอง ไม่มีทาง
- ผู้เขียน
