“โรคแบบนีต้องใช้เวลาทั้งคนไข้และญาติคนไข้ต้องใจเย็นๆ นะครับ ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว กายภาพบำบัด ทานยาให้ครบ”
“ค่ะ คุณหมอ”
“คราวหน้าอดอาหารมาด้วยนะครับ หมอจะเช็คไขมันกับน้ำตาล”
นายแพทย์เหนือนทียิ้มน้อยๆ ให้กับคนไข้และญาติคนไข้ของการออกตรวจคลินิกพิเศษวันนี้ คล้อยหลังทั้งสองเดินออกไป ประตูถูกปิดลงแต่นายแพทย์หนุ่มยังเขียนสั่งการรักษาอยู่ สายตาคมจดจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ แม้กระทั่งเสียงเคาะประตูก็ไม่ได้ทำให้เขาหันกลับไปมา
“คนไข้หมดแล้ว รับกาแฟสักหน่อยมั้ยคะอาจารย์”
เสียงหวานของคนหน้าหวานที่เอ่ยถามนั้น หากจะทำให้เรียกความสนใจชายหนุ่มได้บ้าง ก็เพียงเหลือบมองมาชั่วครู่ก่อนเปลี่ยนโฟกัสไปยังเข็มนาฬิกาบนข้อมือ
อีกสิบนาทีบ่ายสอง…
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”
เสียงเรียบตอบ ทำเอาใบหน้าที่ตกแต่งมาอย่างดีม้านลงแต่เพราะรัศมีบางอย่างที่เเผ่กระจายรอบๆ ห้องอยู่ทำให้ไม่กล้าแสดงออกมาก ก็เธออุตส่าห์แล
