5

2295 คำ

“ดีมากๆ เลยค่ะ” “งั้นผมเปิดอีกขวดรอไว้เลยดีกว่าครับ” “เอ่อ...” เขมมิกาพยายามจะท้วง แต่ก็ไม่ทันการ เพราะอีกฝ่ายลุกไปหยิบอีกขวดออกมาจากตู้แช่ และคลายเส้นลวดออกแล้ว สามชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่รับประทานอาหารและคุยกันถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่กลับไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องสัญญา หรือข้อห้ามใดๆ จนกระทั่ง...แชมเปญหมดไปสามขวด เขมมิกาก็เตรียมจะขอตัวกลับ เพราะรู้สึกมึนๆ กลัวจะขับรถไม่ไหว “เอ่อ...ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วค่ะ” “กลับไม่ได้ครับ เรายังไม่ได้คุยกันเรื่องสัญญาเลย” ขุนพันเอ่ยท้วง “เอาไว้วันหลังแล้วกันนะคะ” เขมมิกาบอกพลางขยับลุกจากเก้าอี้ “ผมรออีกไม่ไหวหรอก คุณทำให้ผมร้อนรุ่มและนอนไม่หลับรู้ตัวไหมโยโกะ?” ขุนพันลุกเดินเข้าไปบอก พร้อมกับดึงนางฟ้าคนสวยเข้ามาจูบอย่างอดใจไม่ไหว “อะ...อื้ม...” เขมมิกาพยายามจะเอ่ยท้วง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะหลังถูกหนุ่มหล่อจูบแลกลิ้น หยอกเย้า เธอก็เสียการควบคุมตัวไปทันที ขุนพันค่อยๆ ถอนจูบที่เนินนานออก อย่างรู้สึกติดใจในรสหวานของริมฝีปากจิ้มลิ้มที่ตอนนี้บวมเจ่อขึ้นมานิดๆ “ผมต้องสำรวจสินค้าก่อนเซ็นสัญญา คุณเองก็ต้องทดสอบว่าผมปกติหรือเปล่า?” “อะ...อื้อ...” เขมมิกากำลังจะเอ่ยท้วง แต่เธอก็ไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน จูบของเขา สัมผัสของเขา ทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว ทั้งตื่นเต้น กลัว อยากลอง เขินอาย มันสับสนปนเปกันไปหมดเลย ขุนพันยกยิ้มมุมปาก อาศัยจังหวะที่สาวเจ้ากำลังเคลิบเคลิ้ม ค่อยๆ ช้อนอุ้มนางฟ้าคนสวยเดินตรงไปยังห้องนอน และวางลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเธออย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง เขมมิกาดึงผ้าห่มมาปิดบังเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าอย่างเขินอาย เมื่อเห็นร่างสูงเริ่มถอดเสื้อและกางเกงออก ขุนพันปรับไฟภายในห้องนอนให้พอมีแสงสลัวๆ จากนั้นก็ขยับขึ้นเตียงไปหาแม่สาวขี้อาย พร้อมกับดึงผ้าห่มที่เธอใช้คลุมโปงออก “อ๊ะ!” เขมมิกาอุทานเบาๆ อย่างตกใจ รีบยกมือขึ้นปิดบังหน้าอกและความเป็นหญิงจ้าละหวั่น “ไม่ต้องอายหรอกครับ ยังไงพี่ก็ต้องเห็นทุกซอกทุกมุมอยู่ดี” ขุนพันบอกก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวลงไปดอมดมที่ต้นคอระหงของสาวเจ้า “ยะ...อย่าค่ะ” เขมมิกาถึงกับขนลุกซู่ สั่นไปทั้งเนื้อทั้งตัว “อย่าดื้อสิครับคนดี” ขุนพันครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงข้อมือบางทั้งสองข้างที่โอบกอดดอกบัวงามออก แล้วเลื่อนตัวลงมาดูดกลืนปลายถันสีชมพูอ่อนอย่างหิวกระหาย ขณะที่มืออีกข้างก็ค่อยๆ บีบคลึงดอกบัวงามที่เต่งตึงไปมาช้าๆ “อะ...อืม...” เขมมิกาครางเบาๆ อย่างเสียวซ่านกับสัมผัสวาบหวามที่ไม่เคยพานพบมาก่อน ขุนพันดูดกลืนปลายถันจนหนำใจ จึงค่อยๆ ไล้ริมฝีปากต่ำลงไปยังเนินเนื้อที่อวบอูมของสาวเจ้า ก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกให้พ้นทางอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จับขาเรียวเล็กทั้งสองข้างให้อ้าออก แล้วจ้องมองกลีบดอกไม้งามอย่างหลงใหล “ยะ...อย่าค่ะ...” เขมมิการ้องห้ามอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆ เขาก็ขยับแทรกตัวไปอยู่ตรงกลางหว่างขา แล้วก้มลงใช้ลิ้นควานหาน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ของเธออย่างบ้าคลั่ง “อะ...อื้อ...” เขมมิกาไม่อาจจะต้านทานความวาบหวิวและไฟปรารถนาที่ก่อตัวขึ้น “อืม...” ขุนพันดูดกลืนและตวัดลิ้นเลียดอกไม้งามอย่างเอร็ดอร่อย “อะ...อ่า...” เขมมิกาจิกผ้าปูที่นอนแน่น แขนขาไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน ขุนพันค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปสร้างความคุ้นเคยในขณะที่หยดน้ำหวานจากเกสรของดอกไม้ ไหลเยิ้มออกมาชโลมนิ้วที่ค่อยๆสอดแทรกเข้าไปทีละนิด “อะ...อืม...” เขมมิกาครางเสียงสั่น ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว และเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก ขุนพันเริ่มขยับนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น เมื่อเห็นร่างบางบิดเร่าและเริ่มเกร็งมากขึ้นเรื่อยๆ ก็รู้ว่าเธอกำลังจะแตะขอบสวรรค์ “อะ...อะ...อ๊ะ!...กรี๊ดดดด” เขมมิกากรีดร้องออกอย่างทนไม่ไหวจิกเล็บลงกับผ้าปูที่นอนแน่น เกร็งกระตุกติดๆ กันสามสี่ครั้ง ขุนพันจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่หายใจหอบไปมา และหน้าอกคู่สวยที่ขยับตามแรงหายใจ เขาจึงรีบถอดเสื้อคลุมออก แล้วก้มลงลิ้มลองหยดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ที่เปื้อนเปรอะต้นขางาม “พะ...พอแล้ว!” เขมมิกาารีบท้วง เมื่อลิ้นอุ่นๆ ของเขาแตะสัมผัสลงยังจุดกึ่งกลางของความเป็นหญิงอีกครั้ง “เสร็จอีกครั้งนะคนดี” ขุนพันเงยหน้าขึ้นบอกก่อนจะดูดกลืนและรัวลิ้นขึ้นลงเร็วๆ สร้างความเสียวซ่านรัญจวนใจให้อย่างต่อเนื่อง ทั้งที่ไม่เคยทำให้กับสาวคนไหนมาก่อน แต่พอเป็นสาวตรงหน้ากลับไม่นึกรังเกียจ “อะ...ไม่นะ...กรี๊ดดดด” เขมมิกากรีดร้องเสียงดังอีกครั้งอย่างสุขสม พร้อมกับกระตุกติดๆ จนสั่นไปทั้งตัว น้ำหวานจากดอกไม้งามทะลักออกมาอย่างพรั่งพรู “อืม...”เขาครางเบาๆ หลังลิ้มรสน้ำหวานจนพอใจ ก่อนจะจูบซุกไซ้ต้นขางามและเอวบางขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงดอกบัวงามที่เบ่งบานรับสัมผัส “หนู...ยะ...ยังไม่เคยนะคะ” เขมมิกาที่ได้สติรีบอ้อนวอนคนที่กำลังดูดกลืนปลายถันของเธอ “พี่จะค่อยๆ เป็นค่อยไปครับ” ขุนพันส่งยิ้มหวานให้นางฟ้าคนสวย ที่ไม่รู้ว่า...ยังไม่เคยจริงหรือแค่แกล้งสั่นให้ตนตื่นเต้น จึงค่อยๆ จับความเป็นชายขนาดใหญ่ยาวแตะลงยังกลีบดอกไม้งามที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน แล้วถูไถขึ้นลงอย่างช้าๆ “อะ...อ่า...” เขมมิกาส่งเสียงครางออกมาเสียวซ่านรัญจวนใจ ขุนพันยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะจับความเป็นชายแทรกผ่านทางรักที่แสนคับแคบ แล้วออกแรงดันเข้าไป กึก! “อ๊ะ! กรี๊ดดดด” เขมมิกาที่กำลังเคลิบเคลิ้ม สะดุ้งเฮือก! น้ำตาไหลอาบแก้มทันที เมื่อความเสียวซ่านถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวด “ให้ตาย!” ขุนพันอุทานเบาๆ หลังจากที่เพิ่งจะทะลวงผ่านเยื่อบางๆ ที่เรียกว่าพรหมจรรย์ มาได้หยกๆ “เจ็บค่ะ...เอาออกไปก่อนได้ไหม” เขมมิกาอ้อนวอนเสียงสั่น “อย่าเพิ่งดิ้นครับ” ขุนพันรีบปลอบพร้อมกับหยุดชะงักการกระทำทั้งหมดแล้วจูบซับหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลทั้งสองข้างออกให้อย่างแผ่วเบา ในขณะที่ความเป็นชายของตนถูกบีบรัดแน่นจนแทบจะทนไม่ไหว แต่กระนั้นก็ภูมิใจที่ได้เป็นชายคนแรกของสาวตรงหน้า แม้ว่าจะเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวก็ตาม “อะ...อื้อ...” เขมมิกาครางเบาๆ เมื่อถูกริมฝีปากหยักได้รูปจูบอย่างอ่อนโยนหยอกเย้า ขณะที่ความเจ็บปวดที่เต้นตุบๆ เริ่มคลายตัว เขาหลอกล่อให้นางฟ้าคนสวยหลงเคลิ้ม จากนั้นก็ดันส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุดทางรัก กึก! “กรี๊ดดดดด” เขมมิกากรีดร้อง พร้อมกับจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของอย่างลืมตัว “พระเจ้า!” ขุนพันรู้สึกเสียวซ่านที่ถูกโอบล้อมความเป็นชายและบีบรัดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก ซึ่งมันเป็นความรู้สึกวิเศษที่ไม่เคยพานพบมาก่อน เขาจึงเดินหน้าเล้าโลมต่อครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าและออกอย่างช้าๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคย “อะ...อื้อ...” เขมมิกาใจสั่นทุกครั้ง ที่เขาขยับเอวเข้า-ออก มันทั้งเจ็บและเสียวซ่านกับขนาดที่ใหญ่โต จนเธอต้องดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเอาไว้ เพื่อไม่ให้เขาโถมตัวเข้ามาลึกเกินไป “คุณรู้สึกดีขึ้นหรือยัง” ขุนพันกระซิบถามเสียงสั่นพร่า “คะ...ค่ะ” เขมมิกาที่ถูกกระตุ้นด้วยความเสียวและไฟปรารถนาขานรับอย่างเอียงอาย “ซี้ดดด ผมก็รู้สึกดีมากๆ เหมือนกัน” ขุนพันเอ่ยก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะเร็วขึ้นตามแรงปรารถนา จึก! จึก! จึก! “อะ...อะ...อะ...กรี๊ดดดด” เขมมิกากรีดร้องออกมาสุดเสียง ขนลุกซู่ไปทั้งตัว “โอ้ว...พระเจ้า” ขุนพันเร่งจังหวะตามไปแตะขอบสวรรค์ พร้อมกับปลดปล่อยสายธารทุกหยาดหยดเข้าไปในกายสาว เขมมิกาหน้าแดงปลั่งหลังจากทุกอย่างจบลง แต่เธอก็ยังคงตื่นเต้น และขยับตัวหนีความอับอายไปไหนไม่ได้ เพราะเขายังคงกกกอดเธอเอาไว้แน่น ราวกับจะหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันยังไงอย่างงั้น “เราไปอาบน้ำกันนะครับ” ขุนพันกระซิบบอก พร้อมกับก้มลงหอมที่แก้มนวลเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ถอนความเป็นชายที่ยังคงแข็งขืนออกช้าๆ แล้วช้อนอุ้มแม่สาวที่อ่อนปวกเปียกขึ้น เขมมิการีบคว้าต้นคอหนาของอีกฝ่ายเอาไว้มั่น รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ขุนพันอมยิ้มก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ แล้วค่อยๆ วางนางฟ้าคนสวยลงที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่อย่างเบามือ พร้อมกับเปิดน้ำอุ่นๆ ลงไป เธอรีบเบือนหน้าหนี เพราะไม่อยากเห็นร่างกายที่เปลือยเปล่าของคนตัวใหญ่ ขุนพันตามลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำ แล้วดึงแม่สาวขี้อายเข้ามากอด พร้อมกับกดสบู่เหลวลงใส่ที่ฝ่ามือ จากนั้นก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างที่แสนจะเย้ายวนอย่างอ่อนโยน เขมมิกาอยากจะร้องห้าม แต่เธอในตอนนี้ไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงจะต่อต้านใดๆ จึงปล่อยให้เขาอาบน้ำให้อย่างว่าง่าย วันต่อมา...เขมมิกาตื่นนอนขึ้นมาบนเตียงขนาดคิงไซซ์ที่ว่างเปล่า จึงขยับลุกขึ้นนั่งพิงที่หัวเตียง และพยายามลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ พลัน! ก็รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ที่เมื่อคืนเผลอมีความสัมพันธ์แบบชายหญิง กับเขา...หนุ่มหล่อมาดผู้ดี ที่ทำเอาหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แม้ว่าลึกๆ แล้ว เธอจะรู้อยู่เต็มอกว่าการมาคุยเรื่องสัญญากับเขาที่นี่อาจจะเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้น แต่เพราะไม่อยากจะเสียไร่เดชาไป จึงไม่มีทางเลือก และเขาก็ไม่ได้เลวร้าย แถมออกจะนุ่นนวล ดุดัน ใหญ่โต เร่าร้อน จนเธอหลับลึกไปตอนไหนก็ไม่รู้ เขมมิกาขยับลุกลงจากเตียงอย่างยากลำบาก รู้สึกเจ็บปวดตรงอิสตรีที่เมื่อคืนถูกล่วงล้ำไปถึงสองครั้ง ใช่! ครั้งที่สองมันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาอาบน้ำให้เธอและพากลับมานอนที่บนเตียง เธอค่อยๆ หยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกพับวางอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับชุดชั้นในขึ้นมาสวมใส่จนเรียบร้อย ก็เตรียมจะเดินออกไปตามหาอีกฝ่ายที่ข้างนอก แต่ทว่า...ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาซะก่อน ขุนพันที่ออกไปโทร. สั่งงานลูกน้องคนสนิทมาเสร็จ ก็เดินกลับเข้ามาที่ห้องนอน เห็นนางฟ้าคนสวยใส่เสื้อผ้าคล้ายเตรียมตัวจะกลับก็ทำให้ว้าวุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “คุณตื่นแล้วเหรอครับ” “ค่ะ...ฉันขอตัวกลับก่อนได้ไหมคะ รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ยังไงไม่รู้” เขมมิกาตอบโดยไม่มองหน้าของอีกฝ่าย “ไม่ได้! ผมโทรสั่งอาหารมาแล้วครับ ทานข้าว ทานยาแล้วนอนพักก่อน วันนี้วันเสาร์คุณไม่ได้ไปไหนนี่” ขุนพันเอ่ยท้วงพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอื้อมมือไปแตกที่หน้าผากมนเบาๆ “แล้วคุณล่ะคะ” เขมมิกาถามอย่างรู้สึกเขินๆ “ผมว่างครับ อยู่กับคุณได้ทั้งวันทั้งคืนเลย” เขาบอกพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบขวัญ “แต่ฉันคิดว่า...” เขมมิกาพยายามจะเอ่ยท้วง แต่เสียงกริ่งก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ปิ้งป่องๆ “สงสัยอาหารที่สั่งไปจะมาแล้ว ผมขอตัวออกไปดูก่อนนะครับ” ขุนพันเอ่ยตัดบทก่อนผละออกจากนางฟ้าคนสวยอย่างแสนเสียดาย “ค่ะ” เขมมิกาขานรับเบาๆ ก่อนจะนั่งลงที่บนเตียงเหมือนเช่นเดิม ขุนพันอมยิ้มก่อนจะเดินออกไปที่ด้านนอก ห้านาทีต่อมา...เขาเดินกลับเข้ามาบอกนางฟ้าคนสวยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ออกไปทานข้าวกันครับ” “เอ่อ...แล้วเรื่องสัญญาละคะ” เขมมิกาถามขึ้นอย่างรู้สึกร้อนใจ “เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วเราค่อยคุยกันครับ” ขุนพันฉีกยิ้มหวานส่งให้อย่างเข้าใจความรู้สึกของสาวเจ้า “เมื่อคืนคุณมีอะไรกับหนูไปแล้ว หวังว่าคงจะไม่เบี้ยวนะคะ” เขมมิกาเอ่ยเสียงอ่อน “ไม่เบี้ยวแน่นอนครับไม่ต้องห่วง” ขุนพันให้คำมั่น ก่อนจะย่อตัวลงช้อนอุ้มนางฟ้าคนสวย “ขอบคุณค่ะ” เขมมิการีบยกมือขึ้นโอบที่คอของหนุ่มหล่อมาดผู้ดีอย่างตกใจ ที่อยู่ๆ เขาก็เข้ามาอุ้ม แต่กระนั้น...เธอก็ไม่อาจจะปฏิเสธเพราะเดินเหินไม่สะดวกจริงๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more