ชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว ขุนพันก็ชี้แจงเกี่ยวกับข้อสัญญาต่างๆ เรื่องเงินเดือนของคนงานที่ไร่เดชา และเงินเดือนของเขมมิกา รวมไปถึงการขอเป็นหุ้นส่วนไร่ เพื่อที่จะได้เข้าไปบริหารงานและจัดการทุกอย่างได้อย่างเต็มที่
“คุณกำลังกังวลใจ กลัวว่าจะถูกผมโกงใช่ไหม?” ขุนพันเอ่ยถามหลังจากที่เห็นสาวเจ้าเงียบไป
“ค่ะ” เขมมิกาพยักหน้ารับตามตรง จากตอนแรกที่ไม่ทันได้คิดเรื่องนี้ แต่พอเขาพูดขึ้นมา มันก็อดคิดเผื่อไม่ได้
“มาถึงขั้นนี้แล้ว คุณต้องเชื่อใจผมครับ” ขุนพันบอกด้วยสีหน้ายิ้มๆ ไม่แปลกใจกับคำตอบของสาวเจ้า เพราะเป็นใครก็คงจะอดคิดไม่ได้เช่นกัน
“แล้วหากภายใน 5 ปีนี้ คุณไปแต่งงาน สัญญาระหว่างเราจะเป็นยังไงต่อไปคะ” เธอยิงคำถามสำคัญต่อ
“ผมไม่มีวันแต่งงานกับสาวคนไหนหรอกครับ ไม่ต้องห่วง” คนที่ตั้งใจว่าจะอยู่เป็นโสดไปจนตาย เอ่ยยืนยันเสียงหนักแน่น
“แต่ถ้าวันหนึ่งคุณต้องแต่งงานล่ะคะ” เขมม
