คุณหมอที่รักภาคหลังเเต่งงาน เจ้าตัวดุ๊กดิ๊ก

น้ำผึ้งพระจันทร์100%

คนตัวเล็กกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมปากกาเมจิกหลายสี พี่ภีมผิวขาว แล้วยังคิ้วเข้ม จมูกโด่ง ริมฝีปากได้รูปเป็นผู้ชายในฝัน ความจริงเธอก็แค่อยากรู้ว่า ถ้าผู้ชายในฝันกลายร่างเป็นแมวแล้วมันจะเป็นยังไง ^..^

รอยยิ้มซุกซนผุดขึ้นบนใบหน้า นริศราหยิบปากกาแท่งหนึ่งขึ้นมาเปิดฝาเตรียม ‘ละเลง’ ลงไปบนหน้าคนที่ยังหลับตาไม่รู้เรื่อง

พี่ภีมตื่นขึ้นมาจะตกใจมั้ยนะที่ตัวเองแปลงร่างเป็นแมว… คนขี้แกล้งคิดระคนขัน แต่ยังไม่ทันจะได้ลงหมึกปากกาวาดหนวดลงไปเลยสักเส้นกลับต้องตกใจเมื่อทั้งตัวเธอถูกวงแขนของคนยังหลับตารั้งให้เข้าไปหาแบบเร็วๆ แล้วกดจมูกลงมาบนแก้มฟอดใหญ่

“ขี้แกล้งแบบนี้ต้องโดนทำโทษ” …หลักฐานยังอยู่คามือ แล้วเธอจะทำยังไงเมื่อโดนคนตัวโตทำโทษโดยการกดจมูกลงมาบนแก้มอีกข้าง ภีมภัทรตวัดเอวคนตัวเล็กน้ำหนักเบาเหมือนลูกแมวมาไว้บนอก

“เมื่อเช้าหลับสบายหรือเปล่าคะ”

…เหมือนเป็นการไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบธรรมดาน้ำเสียงพาซื่อ แต่สายตาเขากลับไม่ซื่อตามน้ำเสียง พวงแก้มใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด เมื่อมือที่โอบอยู่บนแผ่นหลังเมื่อครู่เปลี่ยนตำแหน่งเลื่อนลงมาวางบนสะโพกกลมด้วยท่าทางสบายๆ อย่างสนิทสนม

แล้วยังแผงอกเปลือยเปล่าของเขานั่นอีก!! ถึงเธอไม่โป๊แต่เขาโป๊ เอ้ย ไม่ใช่!! ถึงไม่ค่อยโป๊แต่เปลือยท่อนบนหมดมันก็ใกล้เคียงกันนั่นล่ะ ถึงแต่งงานมาเป็นเดือน แต่เรื่องแบบนี้มันชินๆ ชิวๆ กันง่ายๆ ซะที่ไหน

“พี่ภีมตื่นแล้วทำไมไม่บอกล่ะคะ” นริศราพยายามเบี่ยงเบนประเด็นไปอีกเรื่อง อยากขยับแต่ขยับไม่ได้เพราะเขาไม่ยอมให้หนีไปไหน ไม่พอยังโยนความผิดมาให้เธออีก

“แล้วใครทำพี่ตื่น”

“อือ ไม่ใช่เกดสักหน่อย” คนตัวเล็กอุบอิบบอก มันน่าแปลกที่อยู่ๆ วงแขนของเขาก็คลายลง นริศราเผลอมองคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยในการกระทำนั้น เลยไม่ทันตั้งตัวตอนเขาพลิกตัวเธอให้นอนลงไปกับเตียง

ว๊าย!!

“หืม อยู่นิ่งๆ”

“…”

“ไหนขอพี่ดูปากหน่อย”

ใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้ สายตาจับผิดของเขาทำให้เธอประหม่า กลัวมากว่าจะโดนคุณหมอจับได้ว่าแอบไปกินเพื่อนรักมาอีกแล้ว

ไม่ได้ตั้งใจเลย (ไขว้สองนิ้วไว้ข้างหลัง) แต่ความจริงก็กินไปแค่นิดเดียวเองนะ

ในนาทีที่คุณหมอทาบริมฝีปากลงมาตรวจอย่างถี่ถ้วน ความละเอียดลึกซึ้งของเขา กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเธอก็ยังไม่ชิน หญิงสาวหัวใจเต้นโครมคราม ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเพราะกลัวถูกจับได้หรือเพราะอะไรกันแน่

“อืม ก็ยังหวานอยู่เหมือนเดิม แต่ทำไมปากแข็งจังคะ” เขาถาม… แต่เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะหลังจากนั้น ลูกเกดในกำมือก็ไม่มีโอกาสได้พูดอะไรอีกเลย

ตั้งแต่แต่งงานกันมา เธอเพิ่งหาสาเหตุได้ว่าที่พี่ภีมเป็นผู้ชายผิวขาวไม่ได้มาจากเน้นการทาโลชั่น แต่เขาเป็นผู้ชายไม่ชอบแสงแดด เวลาว่างมักมีความสุขกับการอยู่ติดบ้าน หมกตัวอยู่แต่ในห้อง และที่สำคัญชอบกินขนมหวานที่มีส่วนผสมหลักเป็น ‘ลูกเกด’ มากเป็นพิเศษ แถมมาคราวนี้เพิ่มด้วยราดน้ำผึ้งฮันนีมูนรอบสอง แล้วไหนบอกเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเขามาทำงานแต่จะพาเธอมาพักผ่อน แล้วนี่มันอะไรกัน ตลอดหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวันที่ผ่านมา ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าไม่ได้พักผ่อนอะไรกับใครเขาเลย

“ลูกเกด…”

“ฮือ”

“ถึงบ้านแล้วค่ะ”

…แรงสะกิดและเสียงเรียกข้างหูไม่ได้เป็นผลทำให้คนขี้เซาอยากตื่นขึ้นมาเลยสักนิด สุดท้ายจึงเป็นหน้าที่ของคนที่อุ้มใส่รถกันมาตั้งแต่ตอนแรกต้องอุ้มพาขึ้นไปบนบ้านอีกตามเคย

ภีมภัทรมองภรรยาที่พอถูกวางบนเตียงนุ่มสบายตัวคนหลับก็ยิ่งพริ้มมีความสุข คุณหมอหนุ่มโน้มตัวลงไปหอมแก้มใสของคนสภาพหมดแรงบนเตียงแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม

ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือเห็นใจดี บอกว่าจะพาไปเล่นน้ำทะเลแท้ๆ แต่เอาเข้าจริงภรรยาของเขากลับทำได้แค่มองทะเลตาละห้อยอยู่ในห้อง ไม่มีโอกาสได้ลงไปเก็บเปลือกหอยปูปลาอะไรกับใครเขาเลย