คุณหมอที่รักภาคหลังเเต่งงาน เจ้าตัวดุ๊กดิ๊ก

หายเหนื่อย

เป็นประจำทุกเช้าที่เธอต้องจัดชุดทำงาน ช่วยสามีแต่งตัว และลงไปทานอาหารเช้าพร้อมกัน นริศราระบายยิ้มทั้งใบหน้า ดวงตาสบกับแววตาอ่อนโยนของเจ้าของวงแขนอุ่นจัดที่ดึงเธอเข้าไปกอด ภีมภัทรโน้มตัวลงมาจุมพิตลงบนขมับแล้วเลื่อนลงมาทำแบบเดียวกันบนริมฝีปากอมชมพูระเรื่อ เสียงทุ้มกระซิบบอกชิดริมฝีปากเจ้าของแก้มใส

“อยู่บ้านเป็นเด็กดี เย็นนี้เจอกันนะคะ ”

คนตัวโตก้มลงมากดจมูกบนหน้าผากเธออีกครั้งก่อนเข้าไปนั่งบนรถและขับออกไป หญิงสาวโบกมือแล้วส่งยิ้มให้ ยืนมองรถคันคุ้นเคยขับพ้นประตูบ้านออกไปจนลับตา

สามีของเธอน่ารักที่สุดในโลก

แค่คำว่ารักยังน้อยไปสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำให้ หลังจากส่งสามีไปทำงาน ร่างเล็กในชุดกระโปรงนอนจึงเดินขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเป็นชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น วันนี้เธอตั้งใจว่าจะลองหัดทำอาหารขั้นแอดว๊านซ์มากกว่าเก่า ให้พี่ภีมลองชิม พี่ภีมชอบกินปลา เธอเลยว่าจะทำสปาเก็ตตี้ปลาราดซอสเห็ดหอม

เวลาหนึ่งวันระหว่างที่สามีออกไปทำงานและต้องอยู่บ้านจึงไม่ยาวนานอย่างที่คิด หลังจากสปาเก็ตตี้ปลาราดซอสเห็ดหอมจานแรกล้มเหลวลงอย่างไม่เป็นท่า เพราะน้ำซอสเค็ม ปลาคาว และเส้นแข็งเกินไป แม่ครัวฝึกหัดจึงจัดการลองทำใหม่

เอาล่ะ คราวนี้ปลาเนื้อนุ่มไม่คาวแล้ว เส้นก็ไม่แข็งจนเกินไปพอกินได้ แต่มันติดปัญหาอยู่ที่…น้ำซอส

จะปรับเท่าไรก็กลมกล่อมไม่ได้สักที เปรี้ยว เค็ม หวานโดด แต่พอใส่ซอสปรุงรสเพิ่มลงไปทีนี้ยิ่งกลายเป็น…

นี่มันเมนูทำลายไตขนานแท้ !!

เจ้าของใบหน้าหวานมีเหงื่อเกาะอยู่ตามไรผมถอนหายใจยาวและหนัก ใจหนึ่งก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ส่วนอีกใจ… นี่เธอเสียเงินค่าวัตถุดิบไปเท่าไรนะ ถ้ารวมของเมื่อวาน แล้วก็วันก่อน และวันก่อนๆ ด้วย

แล้วเสียงรถที่ขับเข้ามา!!

มัวแต่ทำไปเพลินๆ มารู้ตัวอีกทีตอนนี้ก็ทุ่มกว่า เพราะความตั้งใจทำให้นริศราไม่รู้เลยว่าขลุกตัวเองอยู่แต่ในห้องครัวมาร่วมหกเจ็ดชั่วโมง

แต่แทนที่จะไปยืนยิ้มหวานรอรับสามีหน้าบ้าน คนตัวเล็กรีบหันหลังกลับไป ก็เธอตั้งใจจะเซอร์ไพร์เขาแบบลองชิมครั้งแรกแล้วอร่อยเลยนี่นา

เพราะฉะนั้นจะต้องทำลายหลักฐาน ก่อนที่พี่ภีมจะเข้ามาเห็น!!

ลนลานไปหน่อย กระต่ายตื่นตูมเลยลืมฟังว่าตอนนี้เสียงเครื่องยนต์ดับลงแล้ว เขาคงกำลังลงจากรถและเดินเข้ามาในบ้าน แล้วเวลาแค่ไม่กี่นาทีจะไปพออะไรกับการทำลายหลักฐานความเลอะเทอะเต็มครัวที่เธอใช้เวลาสร้างมาทั้งวัน

เพราะมารู้ตัวอีกทีก็…

ภีมภัทรคลี่ยิ้มมองร่างบอบบางสวมทับด้วยชุดผ้ากันเปื้อนลายสดใสที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอะไรสักอย่าง คุณหมอหนุ่มเดินเข้าไปสวมกอดร่างเล็กนั้นจากด้านหลัง แล้วก้มลงไปหอมแก้มนุ่มนิ่มสีอมชมพูระเรื่อ กลั้วหัวเราะเมื่อคนในอ้อมกอดดิ้นขลุกขลักเหมือนจะไม่ยอมและบอกให้ปล่อยตัวเธอก่อน แต่สิ่งที่เขาทำคือการกดจมูกลงไปบนแก้มอีกข้าง ฝังจมูกจมลงไปบนแก้มมอมแมมนั้นสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของเจ้าของแก้มใส ผละออกเพียงครู่ แล้วกดซ้ำลงไปอีกครั้ง

ชื่นใจ…หายเหนื่อย

ยัยตัวเล็กยังน่ารักเหมือนวันแรกที่พบกัน เป็นความสดใสที่เข้ามาเติมเต็มในชีวิตเขา รอยยิ้มของเธอเป็นแรงพลังให้เขาเสมอ

“พี่ภีม ปล่อยก่อนนะคะ เดี๋ยวก็เปื้อนไปด้วยกันหมดหรอก” นริศราจะพยศเท่าไรก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากอ้อมแขนอุ่น มิหนำซ้ำเขายังกอดเธอแน่นขึ้นอย่างไม่นึกรังเกียจในความมอมแมม ริมฝีปากอุ่นจัดที่กดซ้ำลงบนแก้มเป็นรอบที่สามยืนยันได้อย่างดีว่าเขาไม่คิดจะฟัง ซ้ำยังถามในคำถามที่ทำให้คนถูกถามจากที่เขินที่โดนกอดโดนหอมโดยไม่ทันตั้งตัวอยู่แล้วยิ่งเขินเข้าไปกันใหญ่

“สามีกลับมาถึงบ้าน ภรรยาต้องทำยังไงให้หายเหนื่อยดีคะ” …ตั้งคำถามเหมือนขอความเห็น แต่คำตอบเขาก็รู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าตัวเองอยากได้อะไร

‘ภรรยา’ ช้อนตาขึ้นแอบมอง ‘สามี’ ที่ยังอมยิ้มเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แล้วแบบนี้ เธอจะทำอะไรได้…

ก็ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมถึงทำใจให้ชินไม่ได้สักที แต่เอาน่ะ พี่ภีมเป็นสามี แถมยังเป็นสามีที่รักเธอมาก แล้วถ้าเธอจะขอบคุณหรือแสดงความรักกับเขาบ้าง มันก็เป็นเรื่องปกติ

แม้ว่าความปกติครั้งนี้ เธอจะต้องเป็นคนเริ่มก่อนก็เถอะ

แก้มใสสองข้างเริ่มซับสีเลือดร้อน หัวใจเต้นแรงเมื่อเงยหน้าขึ้นไปสบตา นริศราพยายามสูดหายใจลึกก่อนใช้ไหล่ทั้งสองข้างของคนตัวโตกว่าเป็นหลักให้ตัวเองเขย่งเท้าขึ้นไป แล้วแตะเรียวปากของตัวเองลงบนริมฝีปากอุ่นจัด

จูบแผ่วเบาเหมือนผีเสื้อบินผ่าน แต่หวานล้ำยากจะผละออกไปไหน การแสดงความรักแนบสนิทฉันท์สามีภรรยาที่เธอเป็นคนเริ่ม มือของเขายังกอดเอวเธอไว้ คุณหมอหนุ่มโน้มตัวลงมาหาช่วยอำนวยความสะดวกให้ภรรยาตัวน้อยไม่ต้องเขย่ง กดคลึงเคล้าริมฝีปากตัวเองลงบนเรียวปากแสนหวานอย่างนุ่มนวล ก่อนค่อยเพิ่มน้ำหนักมากขึ้น สัมผัสแนบสนิทราวเป็นคนหนึ่งคนเดียวกัน ความรักของพี่ภีมเป็นสิ่งที่เธอไว้ใจ กลิ่นหอมจางๆ จากผิวเนื้อของเขาเธอรู้สึกปลอดภัย พร้อมจะวางทุกอย่างบนโลกใบนี้ วางชีวิตตัวเองเอาไว้ให้เขาปกป้อง

จากที่แค่จับไหล่เขาไว้ สองมือเรียวค่อยๆ เลื่อนลงมาอย่างเผลอไผลกับจูบของเขา จูบด้วยความรักทั้งหมดที่พี่ภีมกำลังบอกว่ารัก เพราะอย่างนั้น คนตัวเล็กแม้จะยังเขินอายอยู่บ้างแต่ก็ไม่ปฏิเสธตอนลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดทักทายอย่างสนิทสนม

“เก่ง”

เนิ่นนานทั้งที่เธอเป็นคนเริ่มก่อน แต่กลับยอมให้เขาบงการและนำทางไปอย่างง่ายดาย คนถูกชมหน้าแดงซ่าน อยากก้มหน้าหลบแววตายิ้มได้คู่นั้น แต่กลับถูกคนขี้แกล้งเชยคางขึ้นมา บังคับให้เงยหน้าสบตากัน แล้วกดจูบลงมาบนหน้าผากอีกจุ๊บ

“พี่ภีม ไม่เอาแล้วนะคะ”

จุ๊บ

…จากหน้าผากเลื่อนลงมาที่แก้ม และเพราะสายตาพึงพอใจมากของเขาทำให้เธอเริ่มไม่ไว้ใจ กลัวอะไรมันจะ ‘เตลิดไปไกล’ ทั้งที่เราสองคนยังอยู่ในครัว

ตากลมแอบเหลือบมองไปยังเคาท์เตอร์ตรงอีกด้านหนึ่งของห้อง แล้วเนื้อเรื่องบางฉากในหนังรักโรแมนติกที่เคยดูก็ผุดขึ้นมา แล้วอยู่ๆ หัวใจของเธอก็เต้นแรงแบบแปลกๆ

ไม่เอาเด็ดขาด เพิ่งแต่งงานมาได้ไม่เท่าไร เรายังไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนบรรยากาศ เธอยังไม่พร้อมมีประสบการณ์ขั้นแอดวานซ์ขนาดนั้นนะ !!