เอาจริงนะ Nc
1394 คำ
ตอนที่7 เอาจริงนะ Nc
บีน่าเม้มปากแน่นมองกลีบปากหนาแดงกล่ำตรงหน้าอย่างช่างใจ ‘ทำไมมันฉ่ำมันวาวน่าจูบขนาดนั้น’ คนที่เห็นความลังเลของเธอแอบยกมุมปากเล็กน้อย ยาที่เพื่อนเธอใส่ไม่ได้ทำให้มีอารมณ์จนถึงขั้นทนไม่ได้ มันอ่อนกว่าที่ใบเฟิร์นโดนหลายเท่าตัว ‘แค่เคลิ้ม ๆ แต่ถ้าใจไม่เอาก็คงหยุดได้’
สองเท้าหนาเดินหน้าดันร่างบอบบางของบีน่าให้ถอยหลังจนเรียวขาเธอชนเข้ากับเตียงนุ่ม เธอขืนตัวเอาไว้ไม่ให้ล้มลงเขาจึงกอดเธอแน่นจนหน้าอกเบียดคลอกับร่างของเขา
“อิทธ์... เมาเหรอ”
“ไม่เมา อยากเอาจริง ๆ”
“คือฉัน... อิทธ์..อื้ออ” ชายหนุ่มล็อคลำคอของเธอแผ่วเบาให้อยู่นิ่งเมื่อต้องรับจูบจากเขา บีน่าชาวาบไปทั้งร่างเมื่อจูบของเขากับเธอมันได้เกิดขึ้นแล้วและเธอก็ไม่ได้อยากผลักเขาออก ‘เสียดายด้วยซ้ำถ้าเขาไม่ทำต่อ’
“ผมเอาจริงนะ”
“หือ...” ดวงตาที่เคยกลมโตตอนนี้มองเขาเยิ้มเหมือนคนเมา... เมาแหละ
“มองผมแบบนี้อย่าขัดขืนนะ ไม่งั้นคงต้องใช้กำลัง” ความเขินอายจนหน้าร้อนผ่าวทำให้บีน่าซุกใบหน้าลงกับแผงอกแน่นหนั่นหนีสายตาของเขา นิ้วมือเรียวบางกำขยุ้มเสื้อที่เขาสวมต่อสู้กับอาการหายใจติดขัดอย่างบอกไม่ถูก
พรึ่บ
เสื้อที่เธออาศัยจิกเล็บอยู่จู่ ๆ เขาก็ถอดมันออกและเหวี่ยงไปให้พ้นทาง คนที่ไม่ยอมจ้องตากับสัตว์นักล่าจึงได้มองเห็นหน้าท้องขาวสะอาด มัดกล้ามแน่น ๆ ยิ่งทำให้เธอหน้าแดงลามมาถึงลำคอ
“เขินเหรอ”
“เขินอะไร ไม่ใช่สักหน่อย อร๊ายยย!” บีน่าหลับตาปี๋เมื่อเขาดึงมือเธอไปวางทาบตรงนั้น มันนุ่มมือแปลก ๆ แต่ก็รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนของมัน
“อ่าส์” ‘เสียงดีมากกกก’ หญิงสาวแอบคิดในใจพร้อมสะบัดใบหน้าไล่จินตนาการบางอย่างออกจากหัว
“อื้ออ อิทธ์” ลำคอระหงถูกกลีบปากหนาขบเม้มบางเบาเหมือนขนนกตกกระทบเพียงเท่านั้นแต่กลับสร้างอารมณ์บางอย่างให้กับเธอได้อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งตอนที่นิ้วมือเผลอไปวางบนไหล่เปลือยเปล่าของเขาเธอยิ่งกว่าโดนไปฟ้าแรงสูงเสียอีก
มือหนาเกี่ยวสายเดี่ยวสีแดงตัดกับผิวขาว ๆ ของเจ้าของลงจากลาดไหล่ ครั้นมันจะหลุดจากร่างของเธอเจ้าตัวก็หนีบมันไว้อิทธิกรเลยเข้ากอดหลอกรูดซิปที่ด้านหลังแทน
“อิทธ์...”
“เถอะน่า ขนาดนี้แล้ว”
พรึ่บ
ก่อนที่เจ้าของดวงตาคมเข้มจะเห็นเนื้อนวลของเธอบีน่าก็รีบทิ้งตัวบนเตียงและใช้ผ้าห่มปิดกายขาวโพลนเอาไว้ เธอมองชุดสีแดงของตัวเองที่แทบเท้าเขาพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อไล่สายตาขึ้นมาเรื่อย ๆ ก็เผลอมองส่วนที่อยู่ต่ำกว่าสะดือนั่น ‘งานดีเหมือนดาวโฮสต์เลย’ ก่อนที่เธอจะต้องดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหน้าเพราะคนที่ยืนอยู่บรรจงถอดชิ้นล่างของเขาแล้ว
“เจ๊บีครับ”
“อะไร” อิทธิกรดึงผ้าห่มออกจากร่างที่เหลือชั้นในติดตัวออก เขาเองก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอเช่นกันเมื่อได้เห็นรูปร่างเย้ายวนของเธอเต็ม ๆ ตา
“อิทธ์...”
“ใส่ถุงยางให้ผมหน่อย”
“ไม่เอา ฉันว่า...”
พรึ่บ
บีน่าอ้าปากค้างเมื่อร่างหนากระโจนคร่อมทับกลางลำตัวของเธอไว้ และมันทำให้เห็นสิ่งที่วางบนหน้าท้องของเธอเต็ม ๆ ตา ท้องใส้พาลปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อบินวนเป็นร้อย ๆ ตัว
ชายหนุ่มเปิดลิ้นชักเล็ก ๆ แล้วหยิบซองบางอย่างมายื่นให้คนตัวสั่น เธอรับมันมาอย่างไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน แล้วไอ้ที่วางแข็ง ๆ บนตัวเธอนี่ถึงไม่เคยเห็นของจริงก็รู้ว่ามันใหญ่กว่าปกติ
“ห้า..ห้าสิบแปดเลยเหรอ”
“เคยเจอมาเท่าไหร่ล่ะ” บีน่าก้มลงมองขนาดที่เขียนบอกบนซองเรียวคิ้วขมวดมุ่น ‘ฉีดมาแน่ ๆ ใครมันจะไปเกินมาตรฐานชายไทยได้ขนาดนั้น’
“ใส่สักที ไม่งั้นสดนะไม่ไหวแล้ว” มือบางสั่นเทาแกะฉีกซองถุงยางอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ จนเขาต้องแย่งมันไปทำด้วยตัวเอง
“ชอบแบบไหน แรง ๆ มั้ย”
“มะ..ไม่น่าจะชอบนะ” ชายหนุ่มขยับให้ใบหน้าของเขากับเธออยู่ในระดับเดียวกัน สายตาราวกับเสือเจ้าป่าสะกดบีน่าราวกับมีเวทย์มนต์ ยิ่งมือเขาลูบเส้นผมสลวยของเธอยิ่งทำให้เธอลุ่มหลงเขาไปชั่วขณะ ก่อนที่กลีบปากของทั้งคู่จะบดเบียดกันและตามด้วยการเกี่ยวพันกันและกันด้วยเรียวลิ้นจนในที่สุดบีน่าก็เหลือแต่ตัวเปล่า ๆ เหมือนกันกับเขา กลีบปากหนาลากไล้มาขบเม้มที่ลำคอระหงแผ่วเบาก่อนจะลงต่ำมาช่วงชิมยอดอกสีหวานเด่นตาเหลือเกิน
“อื้ออ อิทธ์”
“เอาเลยนะไม่ไหวแล้ว” เรียวขาทั้งสองข้างถูกเขาจับแยกออกจากกันกว้างหลังขยับตัวไปอยู่ตรงกลางระหว่างนั้น ความสวยงามของดอกไม้ทำเอาลมหายใจเข้าออกติดขัดและแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
“กรี๊ด! เจ็บ!”
“อะไรวะเนี่ย!” ถึงบีน่าจะจิกเล็บลงบนแผงอกขนเลือดซิบแต่เรื่องที่อิทธิกรสนใจกลับไม่ใช่ความเจ็บของตัวเอง แต่เป็นคนที่เจ็บจนร้องไห้ใต้ร่างนี้ต่างหาก จะว่าเธอแสดงก็ไม่ใช่เพราะความแน่นรัดของเธอเป็นพยานให้ได้ ถึงอย่างนั้นเขาก็ถอยไม่ได้เช่นกัน
“ร้องดัง ๆ หรือข่วนผมเลยก็ได้ แต่ผมไม่หยุดนะ”
“อ๊ายย อิทธ์ฉันเจ็บนะ” สะโพกสอบเดินหน้าทำหน้าที่ของมันต่อแม้ว่าจะต้องแลกกับการโดนเธอทำให้เจ็บ ตอนนี้ที่แผ่นหลังของเขาคงเหวอะหวะไม่น่ามองแล้ว
“อื้ออ อิทธ์ พอเถอะฉันเจ็บอ่าส์”
“ซี้ดด โคตรเซอร์ไพรส์เลยว่ะ” มือข้างหนึ่งยื่นมากอบกุมหน้าอกขนาดเกือบล้นฝ่ามือ มันไม่ได้ใหญ่ผิดธรรมชาติเขาจึงนวดเฟ้นมันได้อย่างถึงอารมณ์
“อื้อออ อิทธ์จ๋า ฉันเจ็บมากจริง ๆ” ชายหนุ่มขนแขนลุกเกรียวเมื่อเธอเล่นหยอดคำหวานแต่มันเป็นความคิดที่โคตรผิดเพราะมันยิ่งเร้าเขามากกว่าเดิม
ปึก ปึก ปึก
“กรี๊ด! อิทธ์ฉันบอกว่าเจ็บไง”
“แต่ผมเสียว... อ๊าาส์” ร่างบางโยกคลอนตามแรงกระแทกทั้งน้ำตา สะโพกหนาตอกอัดเร็วราวเครื่องจักรจึงก่ออารมณ์กระสันซ่านควบคู่มากับความเจ็บปวดของเธอ
“อ๊าาส์”
“ซี้ดดด อื้มมม” ต่างฝ่ายต่างจ้องตากันหลังเสร็จสมพร้อมกันในที่สุด อิทธิกรหอบหายใจทั้งเหนื่อยทั้งสยิวกว่าทุกค่ำคืนที่ผ่านมา ส่วนบีน่าแววตาขุ่นเคืองเพราะเธอคือคนที่ต้องอดทนกับความเจ็บ
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือน้อย ๆ ที่เล็บปลอมของเธอหลุดรุ่งริ่งฟาดลงบนกล้ามหน้าท้องแน่น ๆ ของเขาอย่างไม่เบามือ
“ชอบฟาดเหรอ”
“จะบ้าเหรอ! หยุดเลยนะ” บีน่าดันเขาให้ถอยออกเมื่อยังอยู่ในความอึดอัดก่อนจะคว้าหมอนมาปิดร่างกายหนีสายตาจาบจ้วงของชายหนุ่ม
“แก่ปานนี้ไม่น่าเชื่อ...”
“แก่บ้านนายสิ! หยิบเสื้อผ้าของฉันมาให้หน่อย”
“จะไปไหน” เขาถามพร้อม ๆ กับมือที่ดึงถุงยางออกจากแก่นกาย น้ำสีขาวขุ่นจำนวนไม่น้อยถูกกักขังไว้ในนั้น ด้านนอกเจือเลือดจาง ๆ นิดหน่อย
“ฉันจะกลับน่ะสิ ป่านนี้พวกนั้น...”
“น่าจะรู้หมดแล้วมั้งว่าเรามาเอากัน”
“อยะ..อย่าพูดนะ” ทั้งสองสบตากันนิ่งต่างคนต่างไม่รู้ใจกัน ‘มีแต่คนอยากเปิดที่ได้นอนกับเขาแต่เธอคงจะไม่ใช่’
“หยิบชุดฉันมาสิ”
“เอากันอีกสักหน่อยเถอะ ไหน ๆ ก็เอากันแล้ว”
กรี๊ดด!
“ไม่นะฉันเจ็บ!”
“อ่าาส์”
- ผู้เขียน
