นอนด้วยกันงั้นหรือ? ไม่มีทางเด็ดขาด!!!
ทั้งที่ควรจะเป็นเช่นนั้นแต่ตอนนี้ท่านนักบุญกำลังโอบกอดเธอเอาไว้ เรากำลังนอนกอดกันท่ามกลางความมืดมิดในยามราตรี
คืนนี้เป็นคืนที่ไร้แสงจันทร์ เธอมองใบหน้าของเขาไม่ชัดเจนด้วยซ้ำแต่ทว่าเธอกลับสัมผัสความอบอุ่นของเขาได้อย่างชัดเจนเสียยิ่งกว่าที่ดวงตาทั้งสองข้างจะมองเห็น
ในคราแรกเธอก็แอบหวั่นใจว่าเขาจะกระทำสิ่งใดที่เป็นการเกินเลยรึเปล่า แต่ปรากฏว่าท่านนักบุญนั้นโอบกอดเธอเอาไว้และหลังจากที่เขากอดเธอได้ไม่นานเขาก็หลับ...
เธอได้แต่ส่งยิ้มจางๆเมื่อได้ยินเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของเขา มิเกลหลับตาลงช้าๆอย่างน้อยในคืนที่มืดมิดนี้เธอก็สามารถหลับได้อย่างสบายใจ
มิเกลมั่นใจว่าตัวเองเป็นคนตื่นเช้ามากแต่ว่าเธอก็ยังตื่นช้ากว่าท่านนักบุญ
"ไปล้างหน้าสิครับ มื้อเช้าพร้อมทานแล้ว"
"อันที่จริงข้าตั้งใจเอาไว้ว่าจะเป็นคนลุกขึ้นมาทำมื้อเช้า แต่กลับตื่นช้ากว่าท่านนักบุญเสียได้"
