เมื่อมาถึงหน้าภัตตาคารที่ดูใหญ่โตโอ่อ่าที่มีชื่อติดไว้ว่า ภัตตาคารเฟิ่งหวง ซุนเยว่เดินเข้าไปถามพนักงานที่กำลังเช็ดทำความสะอาดร้านอยู่
"ขอโทษนะคะพี่ชาย พอดีฉันมาหาลุงเฟิ่ง ไม่ทราบว่าคุณลุงอยู่ไหมคะ"
"อยู่สิ ว่าแต่น้องสาวจะให้บอกว่าใครมาหาล่ะ พี่จะได้บอกถูก เมื่อครู่ลุงเฟิ่งไปหาซื้อของไม่ได้แกก็เลยหงุดหงิดนิดหน่อย"
พนักงานหนุ่มตอบกลับอย่างเป็นกันเอง หากเข้าไปไม่ดูตาม้าตาเรือเขากลัวว่าจะโดนดุออกมาแทน
"ฝากบอกว่าฉันเอาผักมาให้ตามที่คุณลุงเคยสั่งไว้ค่ะ"
"อ้าวเหรอ ได้ ๆ ถ้าเอาผักมาให้งั้นตามพี่เข้ามาเลย รับรองว่าลุงเฟิ่งต้องยิ้มหน้าบานแน่นอน"
ชายหนุ่มกระตือรือล้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายนำสิ่งของหายากมาให้ ซุนเยว่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินตามชายหนุ่มเข้าไปทางครัวของร้านทันที
"ลุงเฟิ่งครับ น้องสาวคนนี้มาหา"
ชายสูงวัยมองตามเสียงของเด็กในร้านเมื่อเห็นว่าเป็นเด็กสาวที่ตนเองเฝ้ารอการมาของอีก
