โซ่รัก ตรวนมาร

บทที่5

“เป็นไง! ไอ้คนที่เธออยากจะช่วยมันตอบแทนเธอแบบนี้ยังคิดที่จะช่วยมันอีกรึเปล่า!” คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบดังขึ้นก่อนจะจ้องมองคนของตัวเองที่ไม่ได้สำนึกผิดจริงๆ อย่างที่ปากว่าเลยสักนิดยิ่งสร้างความไม่พอใจอย่างหนักให้แก่เขาเป็นอย่างมาก แต่เพราะในใจอยากจะสั่งสอนแม่ผู้หญิงจองหองแสนอวดดีเบื้องหน้าให้สำนึกว่าไม่ควรเข้ามาวุ่นวายเรื่องของคนอื่นให้มันมากนัก จากแรกเริ่มที่คิดว่าจะช่วยชายหนถ่มกลับยืนแน่นิ่งจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าเฉยชาแทน

“ไม่ได้ยินที่กูสั่งรึไงวะ ไปเตรียมเรือมาไม่งั้นอีนี่ไม่รอดแน่!”

“ก็ตามใจพวกมึงสองคนก็แล้วกัน เพราะยังไงเสียหล่อนก็ไม่ใช่คนของเกาะแก้วตานี้อยู่แล้ว จะอยู่หรือตายก็ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น!” ชรัสเอ่ยตอบกลับพร้อมๆ กับร่างของหญิงชราที่พรวดพราดวิ่งเข้ามาหาในทันทีที่ผู้เป็นนายว่าจบ

“ไม่ได้นะคะนาย เกิดคุณแพรไหมเป็นอะไรไปมีหวังคุณท่านจัดการพวกเราทุกคนบนเกาะแย่แน่ๆ เลยล่ะค่ะ ช่วยเธอก่อนเถอะนะคะแล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากัน นะคะนาย!”

“แล้วป้าจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อหล่อนเป็นคนที่แส่หาเรื่องเอง” มันก็จริงอยู่ที่ว่าเธอเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเองแต่หากรู้ก่อนว่าเรื่องมันจะกลับกลายมาเป็นแบบนี้เธอก็คงไม่เสนอหน้าเข้ามาช่วยไอ้พวกบ้าที่ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณอย่างแน่นอน พิชญาพร่ำคิดกับตัวเองภายในใจก่อนจะจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าที่ดูจากสีหน้าของเขาในตอนนี้ก็พอจะเดาได้ไม่ยากเลยสักนิดว่าเขาไม่ค่อยจะมีอารมณ์ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอสักเท่าไหร่

“ช่วยเธอสักครั้งเถอะนะคะนาย ให้เรือพวกมันไปแลกกับชีวิตของคุณแพรเถอะนะคะ” คำขอร้องของหญิงสาวทำเอาผู้คนรอบข้างตกละตึงอยู่ไม่น้อยเพราะไม่คาดไม่ถึงว่าหัวหน้าแม่บ้านประจำเกาะจะออกโรงขอร้องให้ผู้เป็นนายช่วยเหลือหญิงสาวต่างถิ่นด้วยตัวเองเช่นนี้ได้

“ผมจะเห็นแก่ป้าแค่สักครั้งแต่จำเอาไว้เลยว่านี่มันจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวเท่านั้นที่ผมจะช่วยเธอ...เตรียมเรือให้พวกมัน!” คำสบถที่ไม่เป็นที่พอใจเท่าไหร่นักดังขึ้นก่อนที่เหล่าบรรดาลูกน้องจะรีบกรูกันไปจัดหาเรือตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่นานเรือแจวลำเล็กก็ถูกขับเคลื่อนมาจอดเอาไว้ให้ตามคำขอร้องแต่แทนที่คนทำผิดทั้งคู่จะปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระเมื่อได้สิ่งที่ตนเองต้องการนั้นพวกเขากลับลากหญิงสาวเตรียมจะเดินไปยังเรือแทน..

“นี่พวกนายจะทำอะไร ได้เรือแล้วก็ปล่อยฉันสิ!” พิชญาตะโกนถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ รู้สึกหวาดวิตกไม่น้อยเมื่อไม่ได้การปล่อยตัวอย่างที่ตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่แรก

“ปล่อยให้โง่สิวะนังนี่! สวยๆ ขาวๆ แบบนี้ละของชอบข้าเลย เดินเร็วๆ เข้าสิวะ!” น้ำตาเม็ดใสหยดแหมะลงทันทีที่ได้รับคำตอบ ไม่นานทั้งคู่ก็บังคับให้หญิงสาวขึ้นไปบนเรือด้วยเข้าจนได้ท่ามกลางสายตาของชรัส ที่จ้องมองภาพตรงหน้าอย่างโกรธจัด

“เอาไงต่อดีครับนาย พวกมันคงไม่ยอมปล่อยคุณแพรแน่ๆ” นายมิ่งที่เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่นานถามขึ้นอย่างเป็นห่วงหญิงสาวอย่างหนัก แต่เมื่อได้เห็นสีหน้าและแววตาของผู้เป็นนายที่ส่งตอบกลับมานั้นทำเอาชายหนุ่มเริ่มที่จะรู้สึกเป็นห่วงไอ้สองคนบนเรือนั่นเสียมากกว่า

“เตรียมเรือให้พร้อม! ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้เอาเลือดหัวของพวกมันสองคนออกมาอย่ามาเรียกฉันว่านายหัวชรัสอีกเลย!” เสียงเข้มดังกำชับขึ้นก่อนจะจ้องมองภาพของเรือลำเล็กที่ค่อยๆ ขับเคลื่อนออกไปไกลสายตาทีละนิดๆ อย่างใช้ความคิด ไม่นานทุกอย่างที่ต้องการก็ถูกเตรียทพร้อมอยู่เบื้องหน้าชายหนุ่มก้าวขึ้นเรือไปพร้อมๆ กับคนงานสนิทก่อนจะออกเรือลำใหญ่ของตนเองขับตามเรือลำเล็กไปติดๆ

ปัง!

เสียงปืนที่ดังขึ้นทำเอาพิชญาหวีดร้องเสียงหลงในขณะที่ชายหนุ่มที่สองคนต่างก็พากันวิ่งหลบลูกกระสุนกันอย่างกลัวตายเปิดทางให้หญิงสาวได้สะบัดตัวเองจนหลุดพ้นการจับกุมไปพร้อมๆ กับเรือลำใหญ่ที่ค่อยๆ แล่นเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“เอาไงต่อดีวะ ขืนปล่อยเอาไว้อย่างนี้มีหวังได้กลายเป็นศพกลางทะเลแน่ๆ” หนึ่งในนนั้นเอ่ยถามขึ้นอย่างวิตกกังวลอย่างหนัก เพียงชั่วครู่ใบหน้าคมเข้มของทั้งสองกฌหันควับมาจ้องมองหญิงสาวที่พวกเขานั้นลากขึ้นเรือมาด้วยอย่างใช้ความคิด

“นี่พวกแกจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!” ไม่ทันจะได้ไถ่ถามหนึ่งในนั้นก็เดินตรงเข้ามาหากัน

“เฮ้ย! นั่นมึงจะทำอะไรของมึงวะ”

“ก็โยนนังนี่ลงไปน่ะสิวะ ที่นายยังตามพวกเรามาไม่ยอมปล่อยอยู่แบบนี้ก็เป็นเพราะเธอแน่ๆ เอาไปด้วยก็มีแต่ตายกับตายอย่างเดียว สู้โยนลงทะเลค่าเวลาหนียังจะดีเสียกว่า” สิ้นคำตอบที่ดังก้อวกังวารขึ้นก็ไม่รอถามคำเห็นจากเพื่อนร่วมชะตากรรมเมื่อมือหนาผลักหญิงสาวลงจากเรืออย่างแรงท่ามกลางความตกใจจากผู้คนที่ได้เห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้าเป็นอย่างมาก

“นายครับนาย! พวกมัน...”

“ต้องให้ฉันบอกแกอีกสักกี่ครั้งไอ้มิ่งว่าฉันมีตา เห็นเหมือนที่แกเห็นนั่นแหละ เธอมันตัวซวยจริงๆ” ชรัสกัดฟันกรอดก่อนจะรีบกระโจนลงทะเลในทันทีที่พูดจบเพราะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นว่ายน้ำไม่เป็นก่อนจะรีบฉุดกระชากร่างบางขึ้นเหนือน้ำในทันที มือบางกระชับรอบคอของคนที่กระโดดลงมาคว้าร่างเอาไว้แน่นก่อนจะซบใบหน้าลงบนอกแกร่งจวบจนเมื่อถูกคนบนเรือช่วยขึ้นบนเรือหญิงสางถึงได้เห็นว่าแท้ที่จริงแล้วคนที่กระโดดลงไปช่วยนั้นไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนแม้กลับเป็นเขา...

ผู้ชายที่น่าจะมีความสุขมากกว่าใคร หากเธอตายๆ ไปซะ!

“จะให้ผมตามพวกมันต่อไปไหมครับนาย” คนขับเรือร้องถามขึ้นสายตาจ้องมองเรือลำเล็กที่ค่อยๆ เคลื่อนหายไปไกลลับสายตา

“ไม่ต้อง!! หันเรือกลับเกาะเดี๋ยวนี้!!”

สิ้นคำสั่งที่ดุดันดวงตาสีดำสนิทก็ตวัดมาจ้องมองหญิงสาวที่เป็นต้นเหตุของเรื่องวุ่นวายทั้งหมดอย่างเอาเรื่องในทันที เธอที่ทำให้คนทำผิดสามารถหลบหนีไปได้อย่างง่ายดาย เธอที่ทำให้เขาต้องกระโดดลงไปช่วยชีวิตถึงสองครั้งสองครา

เธอเป็นใครกันแน่!