“แต่ผมว่าทางที่ดีพ่อเลี้ยงอย่าเสียเวลารอเลยจะดีกว่านะครับ เพราะว่าผมไม่มีวันเปลี่ยนใจ และขืนพ่อเลี้ยงยังยืนยันที่จะรอผมเกรงว่าบางทีพ่อเลี้ยงอาจจะต้องแก่ตายก่อนอย่างแน่นอน เราหมดธุระที่นี่แล้ว กลับกันเถอะ!!” คนถูกตอกกลับถึงกลับหน้าชาแต่ก็แสร้งส่งยิ้มบางๆ ให้ทิ้งท้ายเฝ้ามองจนคนทั้งคู่เดินไปไกลลับสุดสายตาถึงได้สบถคำหยาบไล่ตามหลัง
“ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! สักวันแกจะต้องเป็นฝ่ายคุกเข่ามาขอร้องฉันให้รับซื้อเกาะของแกเสียเอง ไปสืบมาให้ได้ว่าผู้หญิงที่อยู่กับมันเป็นใคร ฉันอยากได้หล่อนมาเป็นอีหนูคนที่สิบเอ็ด ให้เวลาพวกแกแค่สามวันเท่านั้น ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใครและมีความสำคัญกับไอ้ชรัสแบบไหน!!” มาเฟียเฒ่ากำชับด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกด้านเพื่อเก็บค่าเช่าที่กับพวกชาวบ้านเหมือนอย่างที่เคยทำ ภายในใจยังไงติดใจกับใบหน้าหวานของหญิงสาวที่เพิ่งจะพบเจอเมื่อสักครู่อยู่ไม่รู้หาย แค
