พิชญาทำได้เพียงนอนหอบอยู่กับที่เพราะพิษรักรอยจูบที่เขาฝากเอาไว้ให้ทันดูดกลืนพละกำลังของเธอไปจนหมดสิ้น หญิงสาวสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อฝ่ามือร้อนรุ่มลากผ่านเสื้อตัวโคร่งที่กำลังสวมใส่และทำท่าว่าจะถอดมันออกไปมือเล็กตะครุบชายเสื้อเอาไว้ได้ทันพร้อมกับเริ่มดิ้นรนขัดขืนขึ้นมาอีกหนเมื่อสัมผัสได้ว่าชรัสกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของเธอ
“อย่าค่ะ ฉันยังไม่พร้อม!”
“แต่ฉันว่าเธอพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมซะอีก ใจเย็นทูนหัว ปล่อยให้ทุกๆ อย่างเป็นไปตามความต้องการของร่างกาย แล้วมันจะดีเอง” คำปลอบโยนแสนหวานไม่อาจช่วยทำให้ความรู้สึกกังวลลดน้อยหายลงไปได้เลยสักนิด ในทางกลับกันมันยิ่งจะเพิ่มความรู้สึกหวาดกลัวให้แก่หญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ
“แต่ว่าฉัน...”
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ถึงต่อให้เธอไม่ยอมฉันในวันนี้ในข้างหน้าเธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี เพราะฉะนั้นอย่าดื้อถ้าไม่อยากให้ฉันทำรุนแรง!” คนใจร้ายลั่นวาจาเสร็จ ก็เอ
