“ทนได้ก็ทนไปเถอะแพร มาดูกันสิว่าฉันกับเธอ ใครกันแน่ที่จะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวก่อนกัน!” ชรัสย้ำหนักแน่นก่อนจะก้มลงไปดูดกลืนยอดปทุมสีสวยอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้มันหน้ำหน่วงและรุนแรงจนเกิดเสียงดังสะท้านไปทั่วห้อง พิชญาร้องครางขึ้นเป็นระยะๆ อย่างคนที่ใกล้จะหมดความเป็นตัวของตัวเองไปทุกชั่วขณะ มือบางกำสาบผมของคนที่กำลังแกล้งปั่นหัวเธออยู่เอาไว้แน่นเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว
ร่างกายชองชรัสร้อนรุ่มและต้องการที่จะปลดปล่อย หากแต่ยังไม่ทันจะได้ทำตามที่ใจหวังเสียงเคาะประตูห้องกลับดังขัดจังหวะขึ้นซะก่อน
“นายครับนาย! เรือพร้อมแล้วนะครับ นายจะเข้าฝั่งเลยรึเปล่าครับ” เป็นมิ่งขวัญนั่นเองที่ร้องถามขึ้นอยู่ที่หน้าประตู เลยพลอยทำให้พิชญาอาศัยจังหวะที่ชรัสกำลังเผลอผละตัวเองออกจนหลุดพ้นก่อนจะรีบวิ่งหายลับเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มได้แต่จ้องมองแผ่นหลังขาวเนียนไปด้วยความรู้สึกเสียดายอย่างบอกไม่ถูกก่อนจะสบถขึ้นตาม
