ถึงรถเปิดประตูขึ้นนั่งเบาะหน้า ตวัดสายตามองมารดาไม่พอใจ
“ทำไมแม่ทำแบบนี้ แม่รู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใคร ถ้าดามีโอกาสได้ทำความรู้จัก ดาจะได้เหนือกว่านังอรมัน!”
“แกคิดบ้าอะไร ไม่รู้ตัวเลยหรือไง แกคิดว่ามีสิทธิ์ไปแย่งชิงผู้ชายกับนังอรมันได้หรือ แกท้องอยู่นะ หัดใช้หัวคิดซะบ้าง!” คนเป็นแม่ดุเสียงเบา
คนฟังชักสีหน้าไม่พอใจ ก็แค่อยากเอาคืนนังอรปรียา ที่มันได้ทุกอย่างเหนือกว่าเธอ ต่อให้พ่อเลี้ยงจะทำเหมือนเอ็นดูแต่สุดท้ายธาตุแท้ก็ออก แคร์ลูกตัวเองเสียขนาดนั้น
“ดารู้ไงแม่ แล้วยังไง ดาแค่อยากเอาคืนนังอรปรียามัน!”
“แกได้เอาคืนแน่ไม่ต้องห่วง แค่รอเวลาเท่านั้น แกรอไม่ได้เลยหรือไง!” พรรณนิภาบอก แล้วหอบหายใจด้วยความไม่พอใจ
เห็นสีหน้าแม่แล้ว อดหวั่นใจไม่ได้ แม่คิดทำอะไรกันแน่ ถึงมีสีหน้าแววตามั่นอกมั่นใจขนาดนี้
“แม่จะทำอะไร”
“แกไม่ต้องรู้ อยู่เฉยๆ แล้วเชื่อฟังแม่ก็พอ แม่อุตส่าห์ยอมลดศักดิ์ศรีตั
