เรียวแขนถูกคว้าไว้อย่างรวดเร็ว อรปรียาชะงัก เมื่อเอวบางถูกรวบแล้วรั้งเข้ามาหา
“คุณทำบ้าอะไร ถ้าคนอื่นเห็นจะทำยังไง!” คนถูกฉวยโอกาสร้องค้าน
“เห็นก็ดีสิ ยิ่งพ่อคุณเห็นผมยิ่งชอบ ผมจะได้ขอคุณกับพ่อเลยดีไหม”
“อย่ามาพูดบ้าๆ นะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ เราไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ จะมาขอบ้าบออะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
คนถูกกอดพยายามดิ้นรน ทว่าใบหน้าคมเข้มกลับโน้มใกล้จนต้องเบือนหนี
“หยุดเลยนะ”
เขาใช้มืออีกข้างเชยคางมน เพื่อให้คนในอ้อมแขนสบตา
“ผมคิดถึงคุณ”
มือบางยกดัน คิ้วบางขมวดเข้าหากัน
“อย่ามาใช้คำหวานกับฉันเลยคุณกาเรส ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด ฉันไม่มีวันหลงกลคุณหรอก”
ไม่ทันได้เอ่ยวาจาใดออกมา เมื่อริมฝีปากถูกครอบครองอย่างรวดเร็ว แม้เธอขัดขืนสักเท่าไหร่ แต่ไม่อาจต้านทานกำลังอีกฝ่ายได้เลย ความหวานถูกตักตวงจนหอบหายใจ ร่างกายแทบทรงไว้ไม่อยู่ เขาถอนริมฝีปาก อรปรียากัดฟันแน่น
“ทำไมคุณถึงได้ทำแบบนี
