อรปรียาเหลือบมอง แล้วไม่สนใจ
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะแม่ ดาบอกแล้วนี่คะว่าพี่โยดูแลดาดีมาก” พีรดายิ้มกว้าง แล้วยักคิ้วราวกับต้องการเปิดสงครามกับผู้หญิงอีกคน
อำพันธ์หยุดมือตักอาหารตวัดสายตามองสองแม่ลูก
“ถ้าจะพูดเรื่องไอ้โยธินที่นี่ ก็พากันออกไปคุยข้างนอก น่ารำคาญ!”
พรรณนิรีบโบกไม้โบกมือ “ไม่พูดแล้วค่ะคุณพี่”
สองแม่ลูกเลยหยุดพูด แล้วตักอาหารใส่ปากแทน พีรดาหน้างอด้วยความไม่พอใจ คนเป็นแม่แตะแผ่วที่แขนเพื่อห้าม รอให้โอกาสเรามาถึงเสียก่อน
อรปรียาตักข้าวใส่ปาก อยากออกจากโต๊ะอาหารเต็มทน พอรวบช้อนเสร็จเลยเดินไปยังห้องนั่งเล่น หยิบไอแพตมาเปิดดูงานที่ตนเองยังคงทำค้างอยู่ คนเป็นพ่อหย่อนกายเคียงข้าง เธอหันมอง
“มีอะไรหรือเปล่าคะพ่อ”
“วันนี้คุณกาเรสจะมาที่บ้านเราน่ะ เขามีเรื่องอยากปรึกษา”
คิ้วบางขมวดเข้าหากัน ให้มาบ้านงั้นเหรอ ทำไมพ่อไม่นัดที่อื่น
“อรว่าคนอย่างเขาน่าจะชอบตามผับบาร์มากกว่านะคะ ทำไมถึ
