ผ่านมาปีกว่าแล้วที่ตัวเขาจากคนรักและลูกน้อยมาที่ชายแดนลั่วหยาง สถานการณ์ตอนนี้นับได้ว่าฝ่ายพวกเขาเป็นฝ่ายได้เปรียบ แคว้นที่เข้ามาบุกรุกยอมถอยทัพกลับและทำหนังสือสัญญาพักรบชั่วคราวเรียบร้อย เขากำลังจะได้กลับบ้าน...
'อืมมม ตอนนี้เจ้าก้อนแป้งทั้งสองจะจำบิดาคนนี้ได้อยู่ไหมนะ แล้วนางยังคงรอเขาเหมือนที่เขาปักใจเพียงนางอยู่ใช่ไหม? นางคงไม่คิดรังเกียจเขาใช่ไหมที่สามีกลายเป็นเหมือนคนพิการ' ไท่คุณคิดในใจ
ตอนที่ตัวเขามาลั่วหยางได้แค่สามเดือนกว่านั้นขณะที่เดินลาดตระเวนกับกลุ่มทหารเขาพลาดท่าเดินตกลงไปในหลุมกับดักของศัตรูทำให้เกือบสูญเสียขาทั้งสองข้าง ถึงแม้จะได้รับการรักษาแล้วแต่ก็ไม่ได้หายขาด
ไท่คุณเพียงแค่กลับมาเดินได้เท่านั้น แต่พอเดินแล้วมันก็จะดูกะโผลกกะเผลกเพราะกระดูกเสียสมดุล
เมื่อคิดถึงหน้าเมียรักมือหนาก็ยกมือขึ้นลูบสร้อยข้อมือด้ายถักที่ได้รับมาแบ
