“แล้วปิ่นจะได้เรียนต่อไหมคะ” ยังไม่วายห่วงเรื่องเรียนต่อ
“ได้เรียนแน่นอนครับ อยากเรียนที่ไหนยังไงพี่พลคนนี้จัดการให้ สำหรับเมียพี่พี่จัดให้ครับ” ขุนพลพูดได้เต็มปากเต็มคำ ไม่คิดจะกระดากอายแม้แต่น้อย เพราะตัวเขานั้นเต็มใจที่จะมีชลินดาเป็นแม่ของลูกเพียงคนเดียว
“แล้วเรื่องของเราพี่พลจะบอกพ่อกับแม่ของปิ่นไหมคะ” เธอกลัวว่าเธอจะเรียกร้องเยอะเกินไป แต่ก็อยากร้องขอ
“บอกสิครับ บอกหลังจากเรากลับมาจากชลบุรีด้วยกัน พี่จะไปขอโทษพ่อกับแม่ปิ่น และให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอเราด้วยเลย แบบนี้ดีไหมจ๊ะ”
ชายหนุ่มตั้งใจจะทำแบบนั้นจริงๆ ไม่รู้หรอกนะทำไมถึงคิดอยากจะแต่งงานกับชลินดา รู้เพียงแต่ว่าเธอคือส่วนที่ขาดหายไป เธอคือส่วนที่เข้ามาเติมเต็มให้ชีวิตที่แห้งเหี่ยวได้มีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตาก็ว่าได้
“ขอบคุณนะคะ”
“พี่ต่างหากต้องขอบคุณ ที่ให้โอกาสคนแก่อย่างพี่มีเมียเด็ก มาเรามาอาบน้ำด้วยกัน พี่จะเช็ด
