EP.08 ความรู้สึกแปลก
1735 คำ
สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ 08
ความรู้สึกแปลก
"ทำไมรู้สึกแปลก ๆ ที่หัวใจแบบนี้นะ" มือเรียวยกขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้เมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจราวกับมีอะไรมาบีบรัดไว้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่าภาพที่เห็นมันเป็นความจริงมากน้อยเพียงใด แต่แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเธอไม่ได้มีความสำคัญกับเพื่อนชายคนสนิทอย่างเขามากขนาดนั้น
"เฮ้อ~ ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ" เธอถอนหายใจออกมาหนัก ๆ กับความรู้สึกที่ไม่สามารถตอบตัวเองได้ในตอนนี้ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิมแล้วหยุดคิดเรื่องทุกอย่าง
วันต่อมา...
@มหาวิทยาลัย S
ร่างสวยสมส่วนในชุดนักศึกษารัดรูปพร้อมกระโปรงทรงเอตัวสั้นโชว์เรียวขาขาวผ่องก้าวเดินเข้ามาในคณะบริหารธุรกิจท่ามกลางสายตาของนักศึกษาหลายคนที่มองมาอย่างให้ความสนใจเพราะเธอเองก็เป็นสาวฮอตแถมยังเป็นดาวคณะ ไม่แปลกที่ผู้คนจะให้ความสนใจ เธอส่งยิ้มให้ผู้คนที่มองมาบาง ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปยังโต๊ะหินอ่อนที่มีเพื่อนรักทั้งสองคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
"แกดีขึ้นแล้วเหรอถึงมาได้" เลล่าเอ่ยถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือในมือ
"ฉันไม่ได้เป็นไรมาก"
"เออนี่แกเห็นรูปของเพื่อนสนิทแกยังที่มีคนปล่อยออกมาเมื่อคืนอะ"
"อืม" รันดาครางตอบในลำคออย่างไม่คิดอะไรทั้งที่ก็รู้สึกแปลก ๆ แต่ก็อย่างว่าเธอเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งถ้าหากระบายมันออกมาเองก็น้อยคนที่จะดูออก
"แล้วแกรู้ไหมว่าผู้หญิงคนที่อยู่ในรูปเป็นใคร"
"ไม่รู้สิ แกรู้เหรอ?"
"ยิ่งกว่ารู้อีกยัยนี่เป็นดาวคณะวิศวะรุ่นเดียวกับเรานี่แหละ แต่เห็นหน้าตาแบบนี้ร้ายใช่เล่นนะฉันได้ยินมาว่ายัยนี่หยิ่งและทำตัวใหญ่มากเพราะคิดว่าบ้านรวยแล้วที่สำคัญนะยัยนี่ชอบไคอยู่ด้วย" คำพูดของเลล่าทำให้เธอนิ่งไปก่อนจะเอ่ยตอบออกมาเสียงเรียบ
"เหรอ? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ"
"ก็ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะยัยนี่มันจ้องจะงาบผู้ชายของแกอยู่นะแกยอมได้เหรอ"
"มันไม่ใช่เรื่องของฉะ..."
"แต่แกชอบไคนะยัยรัน" คำพูดของเลล่าทำให้เธอชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของคำพูดในทันทีโดยมีวานิลนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ
"พูดอะไรของแกฉันไม่ได้รู้สึกแบบนั้น"
"แกอย่ามาปฏิเสธหน่อยเลยถึงฉันจะไม่เคยมีความรักแต่ก็ดูออกว่าแกน่ะรู้สึกยังไง แกอย่าปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองอีกเลย ขนาดยัยวายังดูออก"
"แกดูออกเหรอ?" รันดาหันหน้าไปถามวานิลที่นั่งเงียบอยู่ก่อนที่วานิลจะพยักหน้าให้เพื่อเป็นคำตอบ
"ดูออกสิก็ตอนแรกเธอกับไคตัวติดกันจะตายถึงจะอยู่ต่างคณะกันก็เถอะแต่เธอกับเขาตัวติดกันไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนคู่รักเลยนะจนมีแอดมินที่ชิปคู่แกสร้างเพจขึ้นไง" เมื่อได้ยินคำพูดของคนวานิลเธอก็นิ่งไปเพราะมันคือความจริงที่แต่ก่อนเธอกับไคตัวติดกันมากเพราะเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กถึงแม้เธอจะไปเรียนต่อที่อังกฤษมาหลายปีแต่เธอก็ติดต่อกับเขาอยู่บ่อย ๆ และก็มีคนที่ชิปเธอกับไคสร้างเพจขึ้นมาจริง ๆ เพื่อลงเรื่องราวของเธอกับเขาในแต่ละวันเพื่อเก็บเป็นโมเมนต์
"มันอาจจะไม่ใช่ความรัก..."
"งั้นแกก็ตอบคำถามฉันมาว่าแกรู้สึกยังไงเวลาที่ไคควงผู้หญิงแล้วก็มีรูปหลุดออกมาแบบนี้" เลล่าเอ่ยถามออกมาพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนรักด้วยสีหน้าจริงจังเพราะเธอค่อนข้างมั่นใจว่ารันดานั้นมีความรู้สึกดี ๆ ให้ไคมากกว่าฐานะเพื่อนแน่นอน
"ฉัน..."
"มึงเป็นอะไรของมึงวะกูเห็นจ้องโทรศัพท์อยู่นานแล้วนะ" ศิวาเอ่ยถามออกมากลังจากที่เห็นไคเอาแต่จ้องโทรศัพท์ตั้งแต่อยู่ในคลาสเรียนยันเลิกคลาส
"ทะเลาะกับยัยรันเหรอ?" เหนือเอ่ยเสริมเพราะไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้ผู้ชายอย่างไคอยู่ไม่นิ่งได้แบบนี้นอกจากรันดา
"ทะเลาะห่าไรกูยังไม่รู้เลยว่ายัยนั่นเป็นไร โทรไปก็ไม่รับแถมยังทำเหมือนกับหลบหน้ากูอีก" ร่างสูงเอ่ยออกมาด้วยความหัวเสียกับการเปลี่ยนไปของรันดาทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้
"มึงไปทำอะไรให้ยัยรันโกรธแล้วไม่รู้ตัวรึเปล่า"
"จะโกรธกูเรื่องอะไรเพราะปกติก็พูดออกมาตลอดถ้าไม่พอใจ" เพราะรันดาเป็นผู้หญิงที่มีอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ ถ้าหากไม่ชอบหรือไม่พอใจ แต่เดี๋ยวนี้เขารู้สึกว่ามันมีบางอย่างเปลี่ยนไป เธอไม่เหมือนเดิมอย่างแต่ก่อน
"เรื่องผู้หญิงของมึงรึเปล่า?"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรในเมื่อกูก็นอนแค่กับรันดา" เขาไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวเพราะก็ตกลงกันแล้วว่าทั้งคู่จะมีใครก็ได้แต่ห้ามเพียงอย่างเดียวคือมีสัมพันธ์กับคนอื่นซึ่งเขาก็ไม่ได้ทำ เพราะเขานอนกับเธอแค่คนเดียว
"แล้วมึงไม่คิดบ้างเหรอว่ารันดาจะมีความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนให้มึง" คำพูดของเหนือเพียงประโยคเดียวทำให้เขานิ่งไปเพราะไม่เคยคิดถึงข้อนี้มาก่อนเพราะเท่าที่เป็นอยู่มันก็ไม่ได้แย่
"พูดอะไรของมึง มึงก็รู้ว่ากูกับรันดาเป็นได้แค่เพื่อนกัน"
"เออเรื่องของมึง แล้วอย่ามาหงอยเป็นหมาให้พวกกูเห็นแล้วกันถ้ามึงมั่นใจแบบนี้" ชายหนุ่มทั้งสามยกยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์ในมือแทน
ร่างสูงของชายหนุ่มทั้งสี่คนในชุดเสื้อช็อปวิศวกรรมศาสตร์สีเลือดหมูพร้อมกับกางเกงยีนสีซีดที่เมื่ออยู่บนร่างกายกำยำมันทำให้ดึงดูดสายตาของผู้คนไม่น้อยอีกทั้งพวกเขายังเป็นหนุ่มฮอตของคณะรวมไปถึงมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ที่มีสาวๆ ต่างคลั่งไคล้อยากได้มาครอบครองเดินเข้ามาในโรงอาหารของคณะบริหารธุรกิจในช่วงพักกลางวันทำให้เกิดเสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าบรรดาผู้หญิงดังสนั่นขึ้นโดยมีบางกลุ่มยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปถ่ายวิดีโอเอาไว้ เพื่อเอาไปโพสต์หรือส่งต่อให้กับเพื่อนต่างคณะ
"เสียงกรี๊ดอะไรกันอะ?" เลล่าเอ่ยขึ้นพลางมองไปยังทางที่มีผู้หญิงร้องกรี๊ดกร๊าดราวกับมีเรื่องอะไรทำให้ทั้งรันดาและวานิลก็มองตามไป
"คงเป็นเรื่องเดิม ๆ แหละรีบกินเถอะฉันรำคาญจะแย่" รันดาเอ่ยออกมาเสียงเรียบด้วยความรำคาญกับเสียงกรี๊ดกร๊าดที่ดังขึ้น แต่แทนที่เสียงจะหายไปดันดังขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง
"ก็ไม่แปลกที่ยัยพวกนั้นจะกรี๊ดอะก็ดูราชาแห่งวิศวะมาเยือนขนาดนี้" เลล่าเอ่ยออกมาเสียงเบาเมื่อเห็นชายหนุ่มเพื่อนของรันดาทั้งสี่คนเดินเข้ามายังโต๊ะที่พวกเธอนั่งอยู่
"หวัดดีสาว ๆ" ศิวาเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงเก้าอี้ที่ว่างตามมาด้วยชายหนุ่มอีกสามคนแต่มีไคที่เดินไปนั่งอีกฝั่ง
"หวัดดี" เลล่าและวานิลเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทหนุ่มของเพื่อนรักอย่างเป็นกันเองเพราะก็เคยเจอกันหลายครั้งแต่ไม่ได้มีความสนิทสนมมากนักเท้ากับรันดา
"พวกนายมาได้ยังไงเนี่ย?" เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับมองหน้าเพื่อนหนุ่มแต่ละคนด้วยใบหน้าที่บ่งบอกอารมณ์ไม่ถูกแต่เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนรักทั้งสามที่หันไปมองไคที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอก็รู้ทันทีว่าใครเป็นต้นเรื่อง
"ก็แค่อยากมากินข้าวด้วย" ไคตอบเสียงเรียบ
"น้ำมาแล้วครับคนสวย" เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองตามเสียงอย่างพร้อมเพรียง
"เอ่อ..." ธาวินมองชายหนุ่มทั้งสี่คนที่มองมาที่เขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อด้วยความแปลกใจเพราะก่อนเขาจะอาสาออกไปซื้อน้ำตอนแรกก็มีนั่งกันอยู่แค่สามคนแต่ออกมากับมีมาเพิ่มถึงสี่และดูแต่ละคนที่มองมาไม่ใช่ธรรมดาแต่นั่นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกกลัวแต่อย่างใด
"นี่เพื่อนของพี่เอง วินน่าจะเคยเห็นมาบ้าง" รันดาเอ่ยบอกพร้อมกับยิ้มบาง ๆ ให้รุ่นน้องที่เธอก็สนิทสนมอยู่พอสมควรเพราะธาวินเป็นสายรหัสของเธอ
"ครับ นี่น้ำแดงของพี่รันครับ" ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะยื่นแก้วน้ำแดงให้กับรุ่นพี่สาวแล้วเดินไปนั่งลงเก้าอี้ข้าง ๆ รันดาที่ว่างอยู่ ที่เขาซื้อมาให้แค่รันดาก็เพราะว่าเธอทำแก้วน้ำตกธาวินที่มาทานข้าวด้วยเลยอาสาไปซื้อให้ใหม่
"ขอบใจนะ หล่อแล้วยังมีน้ำใจอีก" หญิงสาวส่งยิ้มให้พร้อมกับพูดหยอกเย้าอย่างที่เธอเองก็ทำเป็นประจำเพราะไม่ได้คิดอะไร
"ก็คงยังหล่อไม่พอหรอกครับเพราะพี่รันไม่ใจอ่อนให้ผมสักที" ธาวินเอ่ยออกมาพร้อมมองใบหน้าสวยของรุ่นพี่คนสนิทด้วยรอยยิ้ม
ปั๊ก!
ทันทีที่จบประโยคของธาวินก็มีเสียงเตะขาโต๊ะดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองอย่างพร้อมเพรียงซึ่งผู้กระทำก็คือชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ
"โทษที พอดีตีนลั่น"
-------
ก็ตีนลั่นไปเลยสิคะ5555
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์กันเข้ามานะคะเพื่อสร้างกำลังใจให้ไรท์ ส่วนใครที่ยังไม่กดใจก็กดให้ไรท์กันด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
