เรื่องราวของปานวาดถูกเล่าให้ฟังจนหมดสิ้น ไม่มีอะไรที่แก้วตาติดใจสงสัยอีกแล้ว เพราะในทุกๆ วัน พยัคฆ์ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหน นอกจากทำงานในไร่แล้ว เวลาว่างเขามักจะใช้กับแก้วตาอยู่เสมอ แน่นอนว่าหมายถึงการมีความสัมพันธ์ทางกายไม่เว้นวันด้วย
ยิ่งสนิทสนมกันมากเท่าไร รอยยันต์สีแดงที่แผ่นหลังของพยัคฆ์ก็ยิ่งเลือนหายมากขึ้นเท่านั้น ผ่านไปร่วมเดือน มันก็เหลือเพียงรอยจางๆ แต่ถึงจะไม่หายไปทั้งหมด พยัคฆ์ก็ไม่กลายร่างเป็นเสือสมิงอีกแล้ว
คำสาปของเขา...ถูกถอนแล้ว!
ตอนแรกก็ไม่แน่ใจนัก พยัคฆ์ไม่กล้านอนร่วมชายคาเดียวกับแก้วตาอยู่ระยะใหญ่เพื่อสังเกตอาการของตน แต่พอเห็นว่าไม่กลายร่างเป็นตัวอะไรที่เขาไม่ต้องการอีก การนอนกอดว่าที่ภรรยาสุดที่รักก็เป็นสิ่งที่เขาปรารถนามากที่สุด เขาบอกกับแก้วตาไว้ว่าเมื่อเขามั่นใจกว่านี้เมื่อไรว่าจะไม่กลับมาเป็นเสือสมิงอีก เขาจะพาเธอกลับไปหาพ่อแม่ และบอกเรื่
