“แล้วทีนี้จะเล่าได้หรือยังว่าทำไมเธอถึงกลับมาในสภาพ...อย่างนี้”
ว่าพลางเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะลงไป แก้วตาตระหนักขึ้นมาได้ว่าสิ่งที่ควรเล่าที่สุด คือสิ่งที่เธอเจอมาเมื่อคืนต่างหาก
“เล่าแล้วพี่เสืออย่าโกรธแก้วนะคะ”
พยัคฆ์ไม่ตอบ ได้แต่เชิดใบหน้าขึ้นเป็นเชิงบีบให้เธอเล่า แก้วตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกก่อนจะเริ่มเล่าต่อ
“พอแก้วไปส่งป้าคนงานเสร็จ แก้วก็เผลอเล่นกับลูกหลานเขาจนใกล้เลยเวลา แก้วรีบปั่นจักรยานกลับมาที่ไร่ แต่ก็หลงทาง กว่าจะหาทางเข้าเจอได้ก็เลยสามทุ่ม แล้วพอเข้ามา แก้วก็เจอ...เอ่อ...เจอ...”
“...”
“เจออะไรบางอย่างที่ตัวใหญ่มากๆ หน้าตามันเหมือน...เสือ แต่ร่างกายเป็น...”
แก้วตาเงียบไป ไม่รู้ว่าควรพูดหรือไม่ ถ้าพูดไป เขาจะหาว่าเธอโกหกคำโตหรือเปล่า ใครมันจะไปเชื่อล่ะว่าเธอจะเจอเสือครึ่งคนอย่างนั้นน่ะ โดยเฉพาะกับพยัคฆ์ ขืนพูดไป มีหวังเขาได้หาว่าเธอตอแหลแน่
“เป็นอะไร”
เงียบไ
