ถ้าไม่อยากตาย...ก็รีบไปจากที่นี่
คำพูดนี้ฝังอยู่ในหัวของแก้วตาตั้งแต่ได้ยินจนถึงเวลานี้ เธอไม่ได้กลัวตายหรอกนะ แต่เธอคิดว่าในเมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพยัคฆ์ไม่ได้ดีอย่างที่คาดหวัง ก็ควรจะเก็บกระเป๋ากลับไปตั้งหลักก่อน เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้พ่อแม่ของพยัคฆ์ฟัง จะได้มาวางแผนกันใหม่ว่าควรรับมือเขาในภาวะอารมณ์โมโหฉุนเฉียวได้อย่างไรดี
“ไม่...เรื่องนี้จะเล่าไม่ได้ ขืนเล่าไป โดนหาว่าบ้ากันพอดี”
แล้วหญิงสาวก็มาตระหนักได้ว่าเรื่องที่ไม่ควรเล่ามีอยู่เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเรื่องอสุรกายหน้าเสือที่โจมตีเธอเมื่อคืน ถึงมันจะเกิดขึ้นจริง แต่เธอไม่มีหลักฐานยืนยัน ใครมันจะไปเชื่อว่าเธอเจอมา
แต่...เธอเจอมาจริงๆ ไม่ได้โกหกสักหน่อย
แก้วตายอมรับตามตรงว่ายังคงติดใจเรื่องนี้อยู่ ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเธอ แล้วใบหน้าของพยัคฆ์ยังมีร่องรอยบาดแผลเหมือนกับถูกของแข็งทุบมาเช่นเดียวกับที่เธ
