อย่าหยุดรัก : EP8
1207 คำ
C H A P T E R 4
เสียงเครื่องยนต์ที่เข้ามาทำให้ภูมิรีบแจ้นไปชะโงกมองจากหน้าต่างที่เปิดออกกว้าง คนที่กลับมาถึงคนแรกคือภีม มั่นใจว่าอีกไม่เกินสิบนาทีจะเป็นพ่อ นั่นไงล่ะ มาจริง ๆ ด้วย มาไวกว่าที่คาดไว้หลายนาที ดวงตาคู่คมยังคงทอดมองไปทางหน้าบ้านอยู่อย่างนั้นจนกว่าบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดของบ้านจะมาถึง…รถแท็กซี่สีเขียวเหลืองเคลื่อนเข้ามาช้า ๆ มุมปากของเขาก็พลันยกยิ้มขึ้น
“แม่มาแล้ว” ภูมิบอกให้ขวัญรับรู้ เธอจะได้เตรียมแสดงละคร เขาคาดหวังว่าเธอจะแสดงได้ดีไม่แพ้เขา
ภูมิให้เวลาทุกคนพักเหนื่อยก่อนที่จะช็อกเพราะเขาพาว่าที่ภรรยาไปพบ คาดว่าระยะเวลากว่าสิบห้านาทีน่าจะเพียงพอเขาจึงคว้าข้อมือเล็กให้เดินลงไปพร้อม ๆ กัน
ทั้งสามมองมาทางบันไดด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย เขาพาใครมานอนที่นี่? รู้ดีว่าภูมิหลับนอนกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย แต่ไม่เคยพามานอนที่นี่เลยสักคน ผู้หญิงที่เดินเคียงข้างภูมิก็สวยใช่เล่น รูปร่างหน้าตาและผิวพรรณดีไม่ที่ติ
“สวัสดีค่ะ” ขวัญยกมือไหว้หญิงชายวัยกลางคนอย่างนอบน้อม ก่อนจะหันไปหาคนที่อายุน้อยที่สุด “ไงภีม”
“พี่คือ…?” ภีมพยายามนึกแล้วแต่นึกไม่ออกว่าพี่ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เขารู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่เหมือนกัน
“ขวัญ” ภูมิตอบให้เอง ไอ้น้องชายจะได้เลิกทำหน้าเหมือนหมาสงสัยแบบนั้น
“ขวัญ? อ๋อ…” ภีมพยักหน้าหงึก ๆ หลังทวนความจำของตัวเองอยู่สักครู่ เพื่อนผู้หญิงของพี่ชายนี่เอง เขาเคยเจอที่โรงเรียน แต่ทุกครั้งที่เจอ…ถ้าไม่พี่ขวัญวิ่งไล่เตะพี่ภูมิ ก็พี่ภูมิวิ่งไล่จับพี่ขวัญ สภาพไม่น่าใช่คู่รัก ถ้าบอกว่าเพื่อนคู่แค้นน่าจะพอได้อยู่ ก็เล่นทำท่าจะฆ่ากันอยู่ทุกวี่วัน แต่ก็ยังสงสัยว่าทำไมลงจากห้องมาด้วยกัน อย่าบอกนะว่า…
“ขวัญเป็นเมียผม ผมจะแต่งงานกับขวัญ” ภูมิพูดชัดถ้อยชัดคำ ทำเอาคู่สามีภรรยาที่แยกทางกันเกิดสามัคคีประสานเสียง
“ฮะ! แกว่าไงนะ” นอกจากจะพูดพร้อมกันแล้ว พ่อแม่ของภูมิยังสบตากันด้วยความฉงน เห็นภูมิควงไปเรื่อยจนห่วงว่ามันจะเป็นโรคทางเพศ มันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนด้วยหรือ
“พ่อกับแม่ฟังไม่ผิดหรอก นี่เมียผม” วงแขนแกร่งโอบหญิงสาวข้างกายเอาไว้ ใบหน้านวลหันมองมือของเขาที่อยู่ตรงแขนด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำอย่างกับตีกลอง
“แกมีเมีย? มีเมียได้ไงอะ” แม่พรถาม ไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ ว่าคนแบบนี้จะมีแฟนได้ แถมแฟนยังสวยสง่าอีกด้วย
“แม่ถามไรเนี่ย จะให้ผมเอาเรื่องแบบนั้นมาพูดได้ไง”
ขวัญตีเข้าที่แขนภูมิเบา ๆ กับแม่ตัวเองยังจะพูดจากวนประสาทอีก ท่านไม่ได้ถามถึงเรื่องอย่างว่าเสียหน่อย
“ไอ้ภูมิ” แม่พรส่งเสียงเข้มดุลูกชายคนโต ไอ้นี่มันวอนโดนด่าทุกครั้งที่คุยกัน
“แหะ ๆ แม่ไปสู่ขอขวัญให้ด้วยนะ ผมจะแต่งกับขวัญ”
“แล้ว…” แม่พรอยากจะถามถึงบี แต่ถามออกมาตอนนี้คงไม่ดีแน่
“พี่ขวัญเป็นเมียพี่จริงอะ” ภีมไม่อยากเชื่อในสิ่งที่พี่ชายพูด เขาว่าต้องมีอะไรบางอย่างแน่ ๆ
“อือ” ภูมิปรายตามองภีม ส่งเสียงในลำคอเท่านั้น และยังคงจ้องหน้าน้องชายเพื่อจะปรามว่าอย่าถามมาก!
“แล้วตอนแรกแกบอกไม่มีแฟน” พ่อพลพูดขึ้นมา เขาเองก็เคยถาม มันบอกว่าโสดสนิท อดีตภรรยาของเขานี่ถามบ่อยมาก คำตอบก็เหมือนกันคือโสดสนิท แล้วไหงมาบอกว่ามีแฟน
“ก็ตอนนั้นไม่มี นี่เพิ่งคบกันได้แค่ไม่กี่วัน”
“ฮะ!” พ่อพลแม่พรหันมองหน้ากันอีกครั้ง แม่พรควักน้ำมันเหลืองขึ้นมาสูดดมเพื่อประคองอาการวิงเวียนไม่ให้เป็นลมล้มพับไปเสียก่อน
“ไม่รู้แหละ ผมจะแต่งงานกับขวัญเท่านั้น จะไม่แต่งกับใครเด็ดขาด” ภูมิยืนยันเสียงหนักแน่น หากจะต้องแต่งงานจริง ๆ ก็จะแต่งกับขวัญ ไม่ยอมแต่งกับคนที่พ่อแม่หาให้แน่นอน
สุดท้ายแล้วทั้งสองก็ต้องยอมให้ลูกชาย ให้มันมีครอบครัวไปซะจะได้เลิกเหลวไหลและหลงระเริงกับเรื่องไม่เข้าท่าเสียที เช้าวันรุ่งขึ้นครอบครัวของภูมิจึงเดินทางไปที่บ้านขวัญในจังหวัดปทุมธานี และสู่ขอกันเป็นเรื่องเป็นราว ฤกษ์ดีที่ได้คือในเดือนหน้า
“ไวจังวะ” ภูมิบ่นเบา ๆ ไม่มีใครได้ยินนอกจากคนที่นั่งติดกันอย่างขวัญ
“จะจัดงานกันทันเหรอ” แม่พรคิดไม่ตกว่าจะจัดงานอย่างไรให้ทันภายในหนึ่งเดือน
“ก็ให้เด็ก ๆ เขาจัดเองสิ แล้วค่าใช้จ่ายก็ออกเองนะ พี่เขตพี่ขิมเขาก็จ่ายเองจัดงานเองไม่รบกวนพ่อแม่เลย” พ่อขุนเอ่ยออกมาก่อนจะเหยียดยิ้ม เห็นหน้ากระอักกระอ่วนเมื่อรู้ว่าต้องแต่งในเดือนหน้าก็พอจะเดาได้ว่าที่เคยสงสัยไว้ไม่ผิดแน่ คิดอยากจะเอาตัวรอดจากพ่อแม่ก็ต้องแก้ปัญหาทุกอย่างได้
ขวัญและภูมิหันมองหน้ากัน งานแต่งต้องเตรียมอะไรบ้างเขายังไม่รู้ แล้วจะจัดเตรียมงานทันได้อย่างไร ค่าใช้จ่ายจัดงานก็จะพอหรือเปล่า ให้ตายเถอะ!
“ผมอยากจัดงานเล็ก ๆ ไม่ต้องบอกใครเยอะ ผมเองก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะแยะอะไร แค่ยกขันหมากมาขอแล้วกินเลี้ยงในครอบครัวก็พอครับ” น่าจะเป็นหนทางเอาตัวรอดที่ดีที่สุด
“เพื่อนเกือบครึ่งจังหวัดอะนะไม่เยอะ” ภีมท้วงในทันที พี่ชายเขาพูดออกมาได้ไงว่าเพื่อนไม่เยอะ รู้จักคนนั้นคนนี้ไปทั่ว เพื่อนของเพื่อนกลายมาเป็นเพื่อนตัวเอง รู้ตัวอีกทีก็ล่อไปครึ่งจังหวัดเห็นจะได้
“มึงเงียบ” ภูมิกัดฟันพูด น้องชายถึงกับทำหน้าเหวอเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรพูดอะไรแบบนี้
“ผมไม่ได้อยากจัดงานใหญ่โตวุ่นวาย ขอจัดแบบเล็ก ๆ ก็แล้วกันนะครับ” ภูมิพูดต่อ ผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายจึงมองหน้าว่าที่เจ้าสาวเพื่อขอความเห็น
ขวัญพูดไม่ออก คำพูดของเธอติดอยู่ในลำคอ เพราะความต้องการของเธอมันตรงกันข้ามกับฝ่ายชาย เธออยากมีงานแต่งงานสวย ๆ หรูหราอย่างกับเจ้าหญิง
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมกับขวัญเตรียมงานเองครับ” ภูมิตัดบท เขาเห็นสีหน้าของคนข้าง ๆ ก็รู้ได้ว่าต้องมีอะไรแน่นอน
- ผู้เขียน
