หลังจากคืนนั้นฌาณิการ์ก็งดเที่ยวกลางคืน ไม่ยอมออกไปพบเพื่อนพ้อง ทั้งๆ ปกติจะไปออกจะถี่ จนทำให้ผู้เป็นแม่อดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ แต่ความเป็นห่วงนั้นก็ทุเลาลงเมื่อวันนี้ลูกสาวคนสวยลุกขึ้นมาแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดเหมือนเคย แถมยังดูสดใสกว่าทุกวันด้วย
“นั่นลูกจะไปไหนน่ะ” สายบัวถามลูกคนสวยที่กำลังเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน
“ไปหาพี่เอ็มที่เต็นท์รถค่ะแม่บัว” ตอบอย่างยิ้มแย้ม
“ตั้งแต่มีแหวนที่นิ้วนางดูจะสวยออร่าเปล่งปลั่งจริงนะลูกสาวแม่”
“แหม! มันแน่อยู่แล้วแม่ นี่ณิลูกแม่นะคะ จากที่สวยอยู่แล้วต้องสวยกว่าเดิม คนมันจะขายออกอะนะ ว่าแต่พ่อนัสไปไหนคะเช้านี้ไม่เห็นเลย” จะเห็นได้ยังไงก็ตอนนี้มันบ่ายโมงแล้ว
“พ่อไปกับลุงนายน่ะ เห็นว่าจะไปหานายอำเภอที่บ้าน ออ! แม่ลืมบอกไปเมื่อเช้านำทัพมาหาเราด้วยนะ”
อันนี้สายบัวก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมนำทัพถึงขยันมาบ้านตนบ่อยเหลือเกินช่วงนี้ อยากรู้เหลือเกินว่าไปบ้านพี่ชาย
