บทที่ 14

1846 คำ

[Chernim’s Part] “ฮัลโหล...ฮึก” [เฌอแกเป็นไรอ่ะ ทำไมโทรไปหลายสายไม่ยอมรับ] เจ๊แกะโวยวายผ่านสายโทรศัพท์ ในทันทีที่ฉันโทรกลับตามmisscallที่หล่อนทิ้งไว้ แต่รู้ไหม ฉันไม่รู้จะตอบเธอว่าอะไร คำพูดทุกคำ มันจุกอยู่ที่คอ “เจ๊... ฮึก ฉันอยากไปหาเจ๊ตอนนี้” [เจ๊อยู่ที่โรงพยาบาล นี่แกไม่รู้เรื่องเลยเหรอว่าแฟนแกถูกซ้อมนอนเดี้ยงอยู่โรงพยาบาลน่ะ!!] “เหนือน่ะเหรอ?” [ก็ใช่นะสิ มีคนไปพบว่าแฟนแกนอนสลบอยู่ใกล้หอพักแกนั่นแหละ เขาเลยพามาส่งโรงพยาบาล ดีนะที่ทางโรงพยาบาลโทรมาบอก ไม่อย่างนั้นนะ เหนือคง...] “ฉันรู้เจ๊... จะรีบไปหาเดี๋ยวนี้” [เดี๋ยวเฌอ แกรู้อะไร....ตู๊ดดดดดด] ฟังเพียงเท่านั้น ฉันก็รีบตัดสายทิ้งทันที เพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรเ**กลับไป อีกทั้งฉันเองก็รู้สาเหตุและบุคคลที่ทำร้ายเหนือด้วย แต่เพราะโดนหมอนั่นทำให้สลบ เรื่องราวของเหนือหลังจากนั้นฉันจึงไม่รู้อีกเลย รู้เพียงแค่เรื่องของตัวเองที่คล้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม