เมื่อรักสั่งให้ร้าย

I’m watching you and I think I’ll go crazy ผมกำลังเฝ้ามองคุณอยู่และผมคิดว่าผมกำลังจะเป็นบ้า You keep playing a suffocating game of hide and seek with me คุณเอาแต่เล่นเกมส์ซ่อนหาบ้าๆ นั่น จนผมเริ่มหายใจไม่ออก You know you love me, Don’t run away from me คุณรู้ว่าคุณเองก็รักผมเหมือนกัน อย่าหนีผมไปเลย You’re inseparable from me! คุณไม่มีทางหนีไปจากผมได้หรอก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! “แฮ่ก...แฮ่ก...” เสียงหอบดังเล็ดลอดผ่านริมฝีปากบางเคลือบสารลิปสติกสีอ่อนอย่างเหนื่อยล้า ขณะที่เจ้าของเสียงดังกล่าว พยายามเร่งฝีเท้าไว หลบหนีจากอะไรบางอย่างที่กำลังคุมคามชีวิตเธอในช่วงเวลาพลบค่ำแบบนี้ หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าสะพายหนังแบบรีบร้อน พยายามกดเบอร์โทรออกหาใครสักคนที่พอจะช่วยเหลือเธอในเวลานี้ ขณะที่เท้าทั้งสองข้างยังคงวิ่งจ้ำอย่างต่อเนื่อ'  “ฮะ ฮัลโหล...ช่วยด้วย...ชะ ช่วยฉันด้วย!” ทันทีที่ปลายสายรับ เธอก็รีบละลำละลักขอความช่วยเหลือโดยทันที [เฌอเป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนี้]  “มะ มีใครไม่รู้กำลังตามล่าฉัน” เธอตอบแบบเป็นกังวล พลางเหลียวหลังมองบุคคลแปลกหน้าซึ่งกำลังเร่งฝีเท้าตามเธอมาแบบติดๆ “เจ๊...เจ๊ต้องช่วยฉันนะ” อีกครั้งที่เธอกล่าวขอร้องความช่วยเหลือ [ตอนนี้อยู่ที่ไหน เดี๋ยวเจ๊ออกไปหา] “หัวมุมถนนที่สอง หลังNicotinใกล้ๆ หอเจ๊เลย …ทะ โทรเรียกตำรวจ...เอาตำรวจมาด้วยนะ...อ๊ะ!” ยังไม่ทันกล่าวสิ้นคำดี ร่างของหญิงสาวก็พลาดเสียหลักล้มลงกับพื้นพานให้โทรศัพท์มือถือในมือร่วงแตกกระจาย เธอซี๊ดเสียงเพราะความเจ็บปวดเบาๆ ก่อนจะพบว่ารองเท้าส้นสูงเจ้าปัญหาดันหักเสียได้ ทว่า ส้นรองเท้าที่หักไม่ดูเวล่ำเวลานั้น อาจเลวร้ายไม่เท่ากับร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มซึ่งหยุดฝีเท้าห่างจากจากร่างของเธอไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หญิงสาวเบิกตากว้างทันทีที่สายตาพลันหันไปสบกับนัยน์ตาเรียวรีของชายหนุ่มโดยบังเอิญ เพียงแค่วินาทีเดียวเท่านั้น มันก็ทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าบุคคลที่กำลังตามล่าเธออยู่นั้นคือใคร  “หนะ นาย!”  “คิดถึง...” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบขัดน้ำเสียงตื่นตระหนก รอยยิ้มบางฝุดขึ้นบนดวงหน้า นัยน์ตาฉายแววแสดงความรู้สึกของตนออกมาแบบไม่เปิดเผย “อยะ อย่าเข้ามา!” เธอทำได้เพียงถดตัวถอยห่าง จากคนตัวใหญ่กว่า ทว่า ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เมื่อบุคคลท่าทางน่ากลัวเอื้อมมือเข้าคว้าแขนเล็กของเหยื่อที่เขาหมายปองไว้ ออกแรงดึงเบาๆ โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะแสดงท่าทางขัดขืนหรือไม่และยังกล่าวคำพูดเดิมซ้ำๆ ราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่คนตัวเล็กพยายามปราม  “คิดถึง...จะขาดใจอยู่แล้ว” “ปล่อยนะ!” หญิงสาวพยายามใช้สองมือดันอกกว้างของผู้ชายท่าทางแปลก แต่ดูเหมือนมันจะยากเหลือเกิน เมื่อเขาเพิ่มแรงกอดรัดรอบตัวเธอแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาเพียงแค่กอด คงไม่ทำให้ร่างเล็กตื่นตระหนกได้มากขนาดนี้ ทว่า ชายหนุ่มกลับไม่ได้หวังกระทำเพียงเท่านั้น เมื่อเขาจงใจใช้วงแขนกอดรัดร่างหญิงสาวไว้ในอ้อมกอด ขณะลดมืออีกข้างเลื่อนลงต่ำไปยังขอบล่างกระโปรงนักศึกษา มือกร้านหยาบลูบไล้ไปมาเบาๆ บริเวณต้นขาอ่อนอย่างถือดี แม้ว่าจะมีเสียงร้องห้ามเพราะความหวาดกลัวดังขึ้นเป็นระยะๆ ก็ตาม “ปะ ปล่อยนะ อะ...ไอ้เวรเอ้ย!” “คิดถึง....เฌอ” แต่ชายหนุ่มกลับไม่ฟัง แถมยังฉวยโอกาสโน้มพรมจูบไปตามแก้มเนียน ทั้งที่อีกฝ่ายแสดงอาการขัดขืนอย่างเต็มที่ก็ตาม “ปะ ปล่อย! ช่วยด้วย!!” เธอพยายามร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างยากลำบาก ขณะที่ฝ่ามือน่ารังเกียจของผู้ชายน่ากลัวกำลังรุกล้ำผ่านได้ประโปรงนักศึกษาอย่างถือดี น่ารังเกียจ ขยะแขยง พอสักที! เสียงของเธอดังก้องในใจอย่างสุดจะทน ต่างจากน้ำเสียงหวาดๆ ซึ่งเอาแต่ตะโกนขอความช่วยเหลือไม่หยุด เมื่อถูกชายหนุ่มวิกลจริตล่วงละเมิด “หยะ...หยุดนะ! ช่วยด้วยยยย!!!” “เฌอ...รักเฌอนะ” ชายหนุ่มกล่าวคำบอกรัก พร้อมทั้งกอดลากร่างของหญิงสาวไปยังกำแพงตึกสูงอีกทั้งยังใช้ร่างกายกำยำทาบกดทับร่างอีกฝ่ายจนแนบชิด “รัก...จนปล่อยไปไม่ได้” ยิ่งชายหนุ่มพล่ามคำพูดน่ากลัวพรรณนั้นออกมามากเท่าไหร่ ในใจของหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น เธอรู้ดีว่าชายหนุ่มที่พยายามใช้ร่างกายบีบบังคับเธอในตอนนี้เป็นคนอย่างไร ป่าเถื่อน หัวรุนแรง ชอบใช้กำลัง แถมยังทำเรื่องน่ารังเกียจอย่างเช่นเสพยา ไม่แปลกใจเลยหากว่าคนที่รู้จักเขาดีแบบเธอ จะรู้สึกหวาดกลัวคำพูดและสิ่งที่เขาพยายามทำกับร่างกายเธอในตอนนี้เพราะน้ำมือเขา  “พะ... พอสักที! ฮึก...” ร่างทั้งร่างของหญิงสาวสะดุ้งเฮือก เมื่อถูกฝ่ามือหยาบกร้านล่วงเกินไปตามตามหน้าอกผ่านเนื้อผ้า แรงบีบจากเขาที่มีมากกว่า ไม่อาจทำให้เธอขยับเขยื้อนตัวดิ้นรนขัดขืนได้อย่างใจนัก “ไม่ไหวแล้ว...” เสียงทุ้มพร่ากระซิบบอกข้างหู ทำเอาคนฟังเบิกตากว้างด้วยความกลัวอย่างสุดขีด “มะ ไม่ หยุดนะ!!” เธอพยายามออกแรงทั้งหมดที่มีดิ้นขัดขืนเพื่อหวังให้หลุดพ้นจากพันธนาการเลวร้ายในตอนนี้ ทว่า การขยับเขยื้อนกายหลบหนีของเธอ มันยิ่งปลุกเร้าให้ชายหนุ่มต้องกายตัวเธอมากขึ้น ฝ่ามือหยาบกร้านของคนร้ายที่เคยลูบไล้ผ่านเนื้อขาเนียนใต้กระโปรง บัดนี้ค่อยๆ เคลื่อนผ่านไปยังจุดต่ำสุดของร่างกาย ผ่านเนื้อแพนตี้แบบเบาบาง “อะ... ไม่นะ... หยุดสักที!” “เฌอ... ตรงนี้... สักรอบได้มั้ย...” “ไม่! ชะ ช่วยด้วย!!” เสียงกรีดร้องอย่างสุดเสียง มันเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นและหวาดกลัว ดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมแรงกระชากอย่างรุนแรงจากทางเบื้องหลัง ทำให้พันธนาการแสนสกปรกออกจากเนื้อตัวเธอไปโดยทันทีอย่างไม่ต้องมีข้อสงสัย หญิงสาวเหลือบมองภาพเหตุการณ์เบื้องหลังด้วยความตกใจ ขณะที่ร่างกายทุกส่วนสั่นเทา ก่อนจะพบว่าผู้ชายท่าทางน่ากลัวคนนั้นกำลังถูกตำรวจสองนายจับกุมโดยที่เขาไม่แสดงท่าทางขัดขืนใด นอกเสียจากปรายตาจับจ้องมาที่เธอ “เฌอเป็นอะไรมั้ย?” เสียงของหญิงสาววัยสามสิบต้นๆ ผู้เป็นเจ้าของดวงหน้าเต่งดึงราวกับเพิ่งอายุยี่สิบต้นๆ กล่าวถามน้ำเสียงเป็นห่วง วิ่งฝ่าตำรวจสองนายโผเข้ากอดร่างเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายด้วยความเป็นห่วง หญิงสาวเคราะห์ร้ายได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ แทนคำตอบ นัยน์ตาคู่กลมแสนสวยกำลังจับจ้องสบประสานตากับนัยน์ตาเรียวรีอีกคู่ที่เอาแต่จ้องเธอ ทั้งๆ ที่กำลังถูกใส่กุญแจมือ  “ปลอดภัยดีนะครับคุณ” หนึ่งในตำรวจสองนายกล่าวขึ้น ขณะปล่อยให้เพื่อร่วมงานคุมตัวคนร้ายตรงไปยังรถตำรวจที่จอดรออยู่ด้านนอก เขามองหญิงสาวทั้งสองแบบห่วงๆ ก่อนได้รับคำตอบจากพวกเธอ “น้องฉันไม่เป็นไร รีบๆ จับคนร้ายไปสักที” “ครับ เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องคุณด้วย…” เสียงของนายตำรวจเงียบลงไป เมื่อสายตาของเขาดันสังเกตเห็นนัยน์ตาคู่สวยของหญิงสาวเคราะห์ร้าย ซึ่งเอาแต่ปรายมองไปยังร่างของคนร้าย เขาบอกไม่ถูกเลยว่าสายตาของเธอกำลังคิดอะไร หวาดกลัว ตกใจ ประหลาดใจหรือว่า... “เฌอ!” เสียงทุ้มของคนร้ายที่ดังแทรกความคิดของนายตำรวจ ทำทั้งเขาและหญิงสาวเจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย และพบว่าคนร้ายกับแสดงท่าทางขัดขืน ฝืนแรงของนายตำรวจอีกคนจนต้องรีบเข้าไปช่วยห้าม “จะทำอะไร!” “เฌอ…” ชายหนุ่มกล่าวแทรกน้ำเสียงดุดันของนายตำรวจแบบไม่สนใจ ราวกับว่าที่ตรงนั้นมีเพียงแค่เขาและหญิงสาวที่เขาต้องการเพียงสองคน “อย่าหนีไป...” คำพูดของเขาทำคนฟังรีบเบือนหน้าหลบ ซุกลงกับหัวไหล่ของบุคคลผู้เป็นพี่สาวย่างเสียไม่ได้ “คุณตำรวจ รีบเอาผู้ชายคนนี้ไปให้พ้นๆ น้องฉันสักที น้องฉันกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว!” ท่าทางแบบนั้นจนทำให้ผู้เป็นพี่สาวอดร้อนเนื้อร้อนใจ จนต้องเอ่ยปากสั่งออกไป ทว่า “หนีไปไม่ได้หรอก...” คำพูดของชายหนุ่มซึ่งกำลังถูกสองนายตำรวจจับกุมดังขัดขึ้นมาอีกครั้ง อีกทั้งเขายังยื้อแรงฉุดแรงดึงทำท่าจะเดินตรงมาทางพวกเธออีกด้วย “ไม่มีทางยกให้ใคร...” เพียงเสี้ยววินาทีหนึ่ง หญิงสาวผู้โชคร้ายตัดสินใจเหลือบมองชายหนุ่มท่าทางน่ากลัวอีกครั้ง มือของเธอกำลังสั่น แถมมันยังสั่นลามไปถึงในอก  “ต่อให้เป็นนรก ฉันก็จะตามเธอไป” เขายังคงพ่นคำพูดโดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้น แม้ว่าตัวเองกำลังจะถูกจับกุมก็ตาม นัยน์ตาจับจ้องมาที่หญิงสาวผู้ตกเป็นเหยื่ออย่างดุดันและจริงจัง ฝ่ามือเรียวกำกระชับเสื้อคลุมตัวนอกของพี่สาวแน่น โดยยังคงจ้องประสานตากับชายหนุ่มคนเดิมทั้งๆ ที่หวาดกลัว โดยเฉพาะกับประโยคถัดมา ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกตำรวจทั้งสองนายพาตัวออกไปจากที่เกิดเหตุได้ในที่สุด “ถ้าไม่ได้ขยี้ร่างกายเธอตอนนี้...มันเหมือนจะขาดใจ”