เห้ออออ! อยากจะบ้าจริงๆ ทำไมชีวิตฉันต้องมาเออะไรแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ น่าเบื่อจริงๆ รู้งี้ไม่มาก็ดีแหละ แต่ก็ช่างเหอะ ในเมื่อฉันตัดสินใจที่จะเป็นเพื่อนกับเขาแล้ว ฉันก็ต้องยอมรับให้ได้นั้นแหละ แต่เป็นคนอื่นไม่ได้หรือไง ทำไมต้องเป็นคุณนีน่าด้วย แต่ก็ช่างเถอะ ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยใจ ตลอดทริปนี้ฉันจะไม่ออกจากห้องเลย ฉันจะนอนเปื่อยไม่ลุกไปไหนเพราะว่ารู้ว่า ถ้าลุกไปยังไงก็ต้องเจอพวกเขาสองคนแน่ๆ เพราะฉะนั้นไม่เอาดีกว่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก! แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หลับตาได้นานเท่าไร ก็มีเสียงดังมาจากหน้าประตู ขัดจังหวะ ขัดความสุขจริงๆเลย อรั้ยยย!
แต่ถ้าเราเงียบไปก็จบแล้วนี่ ฉันเลยตัดสินใจทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งและเลือกที่จะเมินเสียงนั้นไปซะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก! ก๊อก ก๊อก ก๊อ..... พรึ่บ!
"โอ๊ยยยย! มีอะไร" ฉันไม่สามารถที่จะทนเสียงนั้นได้ไหวอีกต่อไป เลยตัดสินใจที่เดินมาเปิดประตูด้วยอารมณ์หงุดหงิด
