"ไอ้แอรีส ตื่นมาได้ล่ะ แกจะนอนจมอยู่ที่สนามแข่งรถฉันอีกนานมั้ย"
"จิ๊! หวงนักหรือไง แค่พื้นที่เล็กๆ แค่นี้ก็ยังมาหวงอีก น่าเบื่อจริงๆ" ฉันเงยหน้าขึ้นถลึงตาใส่ไอ้พวกเพื่อนทรยศที่มันเอาแต่โทษฉันและก็เข้าข้างภีมไม่หยุดเลย กับไอ้พื้นที่เล็กๆ แค่นี้มันก็ยังไม่ให้ฉันเลยเนี้ย
"พวกฉันไม่ให้พื้นที่คนแบบแกหรอก!"
"นี่ ไอ้วอร์ให้มันน้อยๆ หน่อย แกก็เป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอว่า คบกันไปเดี๋ยวก็เลิกกัน แกก็ไม่ได้อยากให้ฉันคบกับภีมอยู่แล้วป่ะ"
"ฉันไม่อยากให้แกคบกับไอ้ภีมก็จริง แต่ที่แกทำอยู่ มันทำร้ายจิตใจไอ้ภีมเกินไป เหมือนมึงไปให้ความหวังมันแล้วมึงก็ทิ้งมันซ้ำอีก
รอบอ่ะ มึงดูไม่ออกหรอว่า มันยังรักมึงอยู่ อย่างมึงต้องโดนเขกกะโหลกให้แตก"
"โห้วววววว ไอ้กัปตันดูเพื่อนมึงดิ"
"กูเห็นด้วยอย่างที่ไอ้วอร์ว่า มึงสมควรโดนล่ะ" ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ไอ้สองคนนี้มันเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเหลือจะเชื่อจะบ้า
