11
เกเบรียลถอนปากออกอย่างเสียดาย ใบหน้าหญิงสาวแดงระเรื่อ ริมฝีปากแดงและบวมเบ่ง ดวงตากลมโตหวานเยิ้ม ปลายมือใหญ่ไล้ไปตามใบหน้าขาว ใบหน้าคมก้มลงไปจนปากหนาแนบชิดกับใบหูนุ่ม
“ฉันว่าเธอรีบเข้าห้องน้ำดีกว่านะตะวัน เพราะถ้ายังยืนยั่วฉันอยู่แบบนี้ ฉันอาจจะเปลี่ยนใจพาเธอกลับเข้าห้อง แล้วเมกเลิฟกับเธอจนหมดแรงไปเลยก็ได้นะ”
“ค่ะ...ค่ะ” ภูตะวันเอื้อมมือไปคว้าลูกบิดประตูห้องน้ำ เปิดและปิดอย่างรวดเร็ว เธอยืนหายใจหอบเร็วอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ เสียงหัวเราะและคำพูดแหบพร่า เรียกร้องให้เธอทำตามยังคงดังก้องอยู่ในหู
“หยุด...หยุดคิดถึงผู้ชายคนนั้นได้แล้ว” ภูตะวันห้ามความคิดตัวเองด้วยการยกมือตบใบหน้าของหญิงที่เธอรู้สึกแปลกตาไปมากๆ มันเหมือนกับคนในกระจกไม่ใช่เธอเลยสักนิด
ภูตะวันเริ่มมองคนในกระจก ตั้งแต่ดวงตากลมโตเป็นประกายหวานหยาดเยิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มแดงช้ำจากการบดขยี้ อีกทั้งวงหน้ารูปไข่ที่เอ่อแดงด้วยความอาย
