10
“ถ้าเป็นแม่มดได้จริงๆ ตะวันจะสาปคุณเกลให้ผีเสื้อ...มีชีวิตอยู่เพียงไม่นาน” จะได้ไม่ต้องมาทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ เช่นนี้
“จะให้เป็นอะไร ฉันไม่เกี่ยง ถ้าจะมีเธออยู่ข้างๆ คอยเติมเต็มรสสวาทให้ไม่อั้นอย่างนี้” เกเบรียลคำรามบอก พร้อมกระแทกกายถี่รัวเร็ว
ภูตะวันได้แต่ส่ายสะบัดกายด้วยเสียวซ่านปั่นป่วน ท้องน้อยบีบตัวตอบรับกายใหญ่ที่โหมรุกล้ำอย่างหนักหน่วง
เกเบรียลรู้ว่าหญิงสาวต้องการสิ่งใด ปากหนาเคลื่อนไหวประพรมจุมพิตไปตามใบหน้าเนียนนุ่มไล่ไปจนถึงใบหูเล็ก ปลายลิ้นสากร้อนเย้าแหย่ในช่องหูสลับขบเม้ม ก่อนจะลากไล้จุมพิตร้อนผ่าวลงไปตามลำคอ ในขณะที่มือเขาก็วนเวียนฟอนเฟ้นเนินถันเนื้อนุ่ม และปากหนาก็เคลื่อนไปจนถึงมัน ปลายลิ้นสากร้อนตวัดปลายยอดถันข้างหนึ่งเข้าปาก ขณะส่งมือเข้าไปครอบครองถูไถกดคลึงอีกฝั่งอย่างไม่ยอมให้มันน้อยใจ
ร่างบางสั่นระรัวและแอ่นโค้งเหมือนคันศร จนสองปทุมถันคู่งามจมหายไปในปากและมือใ
