ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย

ตอนที่ 3

3

ชายหนุ่มเดินไปทุ่มตัวลงบนเตียงนอน ที่ตอนนี้มีนูนเหมือนกับมีใครบางคนนอนรอยคอยเขาอยู่ รอยยิ้มแต้มบนใบหน้าคมคร้าม

“มาเปิดแอร์เย็นๆ นอนรอพี่บนเตียงเลยหรือสาวน้อย” ชายหนุ่มถาม แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ เขาจึงดึงผ้าห่มนวมออกช้าๆ แล้วก็ต้องให้แปลกใจกับคนที่นอนอยู่เบื้องหน้า

สาวน้อยผิวสีน้ำผึ้ง ใบหน้ารูปไข่ ขนตายาวงอน จมูกโด่งรับกับริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูอิ่มเต็ม เรื่อยลงไปตามลำตัว แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าปกปิดอยู่ แต่ความอวบอิ่มที่เขาเห็นจากภายนอกยังโดดเด่นชัดเจน

ชายหนุ่มไล่สายตาลงไปเรื่อยๆ แล้วก็ต้องให้แปลกใจยิ่งขึ้น เมื่อแม่สาวน้อยที่จะมาทำงานให้เขาดันสวมใส่กางเกงยีน เขาไล่มองกลับไปด้านบนอีกครั้ง

“เธอช่างน่ารักมาก” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วราวกับตกอยู่ในมนต์สะกด

ชายหนุ่มเคลื่อนมือไปไล้ริมฝีปากสีชมพู ใบหน้าคมก้มตามลงไปอย่างช้าๆ ก่อนจะแนบจุมพิตลงบนเรียวปากนุ่มแผ่วเบา แม้ว่าคนเบื้องล่างจะยังไม่ได้สติ แต่ความอ่อนหวานที่ ได้รับ ทำเอาเกเบรียลถึงกับปวดร้าวเรือนกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เธอนี่ท่าทางจะร้อนแรงไม่ใช่เล่นเลยนะสาวน้อย ทำเอาฉันทั้งร้อนและกระชุ่มกระชวยจนเนื้อเต้นแบบนี้”

ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยได้หลับนอนกับผู้หญิงเสียเมื่อไหร่ แต่กับหญิงสาวที่นอนหลับสนิทตรงหน้า มันแตกต่างออกไป ความปรารถนาเอ่อล้นขึ้นมาอย่างหักห้ามใจเอาไว้แทบไม่ไหว แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ทำให้เขาอยากปกป้อง ที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้

ชายหนุ่มกดจุมพิต บดคลึงลงไปอย่างหนักหน่วง แต่เพราะหญิงสาวหลับอยู่ มันทำให้เขารู้สึกไม่อิ่มเต็มในรสสวาทที่ได้รับ เขาถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย พยายามระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ลง ก่อนจะเอนตัวลงนอน โอบแขนรอบลำตัวบอบบาง

ดูซิแค่ได้เห็นหน้า...ได้สัมผัส แค่นิดเดียวเท่านั้น ภาพของเธอติดตรึงอยู่ในสมอง กลิ่นหอมหอมของผิวกายนุ่ม ตามติดฝังแน่นในใจเสียจนเขาปิดตาลงไม่ได้

เออ...แล้วเขาจะทนกับความต้องการทำไม ก็เพียงแค่ผู้หญิงที่ขายเรือนร่างแลกกับเงิน

ดูเหมือนว่าหญิงสาวที่นอนอยู่จะนอนพักผ่อนเอาแรงเพียงพอแล้ว ร่างบอบบางจึงเริ่มมีการเคลื่อนไหว สร้างรอยยิ้มให้กับเกเบรียลเป็นอย่างมาก เพราะว่าเขากำลังคิดว่าจะปลุกเธอให้ตื่น ด้วยสัมผัสหวานๆ อยู่พอดี

ที่นี่ที่ไหนกัน...

ภูตะวันกะพริบตาปริบๆ ดวงตากลมโตพร่าเลือนเมื่อได้เจอกับแสงไฟที่ส่องสว่างอยู่ สมองก็เริ่มนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ก่อนจะเบิกตากว้าง จำได้ว่าตอนที่หนีคนพวกนั้นเข้ามาแอบอยู่ในห้องนี้...ไฟไม่ได้สว่างโร่แบบนี้ แล้วไหนจะยังมีอะไรหนักๆ ที่ทับอยู่บนลำตัวอีกล่ะ

เกเบรียลพลิกกายแนบชิดลำตัวบอบบาง รอยยิ้มแต้มบนใบหน้า ดวงตาคมดุสบกับดวงตากลมโตใสแจ๋วที่มองเขาอย่างตื่นตระหนก หัวใจเธอเต้นแรงและเร็วราวกับจะทะลุออกจากอกจนเขารับรู้ได้ เช่นเดียวกับใบหน้าผุดผาดที่ยั่วยวนให้เขาหลงใหล

ภูตะวันหายใจหายวาบ จะร้องแต่ก็โดนปิดด้วยปากอุ่นร้อนจากคนที่ทาบทับอยู่ เธอพยายามดันกายใหญ่ให้ออกห่าง แต่ก็เหมือนว่าเอามือไปผลักหินผา ที่ไม่มีทีท่าจะขยับเขยื้อนเอาเสียเลย แล้วหญิงสาวก็ต้องตื่นตระหนกยิ่งขึ้น เมื่อเจอกับสัมผัสร้อนผ่าวที่ลามเลียอยู่ทั่วใบหน้า

“ผิวเธอทั้งนุ่มและหอมมากเลยนะสาวน้อย”

ชายหนุ่มจูบเรียวปากนุ่มอย่างหนักหน่วง ขบกัดแล้วแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปควานหาความหวานละมุนในโพรงปากนุ่ม จุมพิตราวกับจะกลืนกินภูตะวันเข้าไปหมดทั้งตัว

“อื้อ...ปล่อย”

เกเบรียลจับมือเรียวขึ้นไปตรึงไว้เหนือศีรษะ รอยยิ้มไม่ห่างหายจากใบหน้าคม ขณะดันตัวเสื้อนอกที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ให้หลุดจากร่าง แต่เพราะว่าเสื้อตัวเล็ก มันเลยหยุดอยู่เมื่อเลยพ้นบ่ามาเพียงแค่เล็กน้อย แต่ในที่สุดเขาก็กำจัดเสื้อออกจากกายอรชรได้

“ปล่อย...ปล่อยฉันนะ” หากคำตอบที่เธอได้รับกลับเป็น...

“ผิวเธอเนียนนุ่มมือดีนะ”

เขาเริ่มจากด้านล่างของตัวเสื้อ ปลายนิ้วยาวป้วนเปี้ยนอยู่แถวกลางลำตัวตัวอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา ดวงตาก็มองทรวงอกอวบที่สะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ

ภูตะวันตกตะลึงตาเบิกกว้าง เมื่อกี้ก็โดนจุมพิตราวกับจะดึงเอาวิญญาณออกจากร่างไปทีหนึ่งแล้ว ตอนนี้ความเย็นของอากาศก็เริ่มเข้าปกคลุมร่างกาย เมื่อถ่านร้อนๆ ที่นาบลงไปบนผิวเนื้อเนียนนุ่มเคลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงปทุมถันกลมกลึง

“ใครนะ ช่างเลือกเธอส่งมาให้ฉัน เลือกเก่งจริงๆ อย่างนี้ต้องตกรางวัลให้เยอะๆ หน่อยแล้วล่ะ”

เขามองใบหน้าแดงระเรื่อ พลางลากไล้มือไปบนใบหน้ารูปไข่ เคลื่อนลงไปบนเรือนกายนุ่ม ริมฝีปากเธอเจ่อบวมเล็กน้อย เพราะฝีมือเขาที่บดคลึงอย่างหนักหน่วงไปเมื่อครู่

“คุณ...คุณปล่อยตะวันนะคะ”

หญิงสาวเอ่ยบอกอย่างที่ลืมไปว่า เมื่อครู่ได้พูดเป็นภาษาไทย แล้วชายหนุ่มตรงหน้านี้คงจะไม่เข้าใจ เธอเลยพูดใหม่อีกครั้งเป็นภาษาอังกฤษ ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ด้วยความตื่นตระหนก

“ทำไมฉันต้องปล่อยเธอด้วยล่ะสาวน้อย”

เกเบรียลถาม จุมพิตของเธอช่างแสนหวานติดตราตรึงจนเขาเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่ผิวเนื้อเนียนนุ่มและหอมละมุน

อยากจะรู้นัก ยามที่ร่างกายเขาเคลื่อนไหวซอกซอนจมลึกไปในความอบอุ่นและฉ่ำร้อน การตอบสนองของหญิงสาวจะเป็นอย่างไร เขาจะมีความสุขแค่ไหนกับการตอบรับของเธอ

“รู้ไหม เธออยากรู้สึกเวลาที่...” นิ้วใหญ่เคลื่อนไปด้านหลัง สะกิดตะขอเสื้อของหญิงสาวเพื่อปลดปล่อยปทุมถันอวบอิ่มให้เป็นอิสระ เมื่อได้เห็นความสวยงามของเนินเนื้อเต่งตึงเนียนนุ่มสีน้ำผึ้งตัดกับปลายยอดสีชมพูแข็งเป็นไต ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือก

“สัมผัสกับเจ้านี่”

เกเบรียลอ้าปากแนบลงไปบนทรวงอกนุ่มหยุ่น ส่งมือเข้าไปกอบกุมอีกข้างไว้ ความนุ่มเต่งตึงที่ได้รับทำให้เลือดในกายหนุ่มเดือดพล่าน เขากดมือและปากย้ำลงไป จากแผ่วเบาแล้วทวีความหนักรุนแรงขึ้น เมื่อได้รับการตอบสนองอย่างไม่ประสีประสาจากสาวน้อยใต้ร่าง

“คุณ...” ภูตะวันอ้าปากค้าง เธอไม่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เลยไม่รู้ว่าจะรับมือกับชายหนุ่มได้ยังไง ถึงจะทำให้เขายอมปล่อยเธอเป็นอิสระจากอะไรแปลกๆ ที่มันกำลังรุมเร้าเรือนกายอยู่

“หืม...มีอะไรสาวน้อย” ชายหนุ่มถาม

“รู้สึกดี...ชอบให้ฉันทำอย่างนี้ใช่ไหม” เขาฟอนเฟ้นทรวงอกอวบอิ่ม เขาแนบปากลงบนปทุมงามอีกข้างด้วยความพอใจในการตอบสนองแบบไร้ประสบการณ์...ความไร้เดียงสาที่ได้รับ ที่ยิ่งเร่งเร้าและปลุกความต้องการของเขาให้พุ่งสูงปรี๊ดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ไม่...ไม่ใช่”

ภูตะวันพยายามเบี่ยงกายหนีปากและมือที่ฟอนเฟ้นร่างกายอยู่ แต่มีหรือที่แรงเท่ามดตะนอยอย่างเธอจะหาญสู้กับแรงช้างสารได้ ความร้อนผ่าวจึงลามเลียไปทั่วเรือนกายอย่างรวดเร็ว

“หยุดเถอะนะ...ฉันขอร้อง”

หญิงสาวอ้อนวอนเสียงสั่น ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มอย่างเว้าวอนขอร้อง ริมฝีปากและลำคอแห้งผากกับความร้อนรุ่มที่ทาบทับบนเรือนกาย พร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ ที่ตามติดเวลาที่ชายหนุ่มแตะต้องตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย

“ทำไมถึงชอบพูดคำนี้นัก แต่รู้ไหม ยิ่งห้ามฉันยิ่งอยากจะทำอย่างนี้...” ปลายลิ้นสากระคายไล้ไปบนผลทับทิมอย่างแผ่วเบา ความหวานละมุนที่ได้รับทำให้ชายหนุ่มถึงกับอิ่มเอมอย่างที่ไม่เคยได้รับจากสาวคนไหนมาก่อนเลย เขาเคล้าคลึงฟอนเฟ้นตั้งแต่ฐานยอดจนถึงปลายยอดปทุมถันหดเกร็ง

ปากหนาเคลื่อนไปหาปทุมถันงามอีกฝั่ง อย่างไม่ยอมให้มันต้องน้อยหน้า ผิวเนื้อหญิงสาวเนียนนุ่ม รวมไปถึงหอมละมุนราวกับกุหลาบแรกแย้ม แล้วก็ยังสดใหม่ราวกับว่าไม่เคยต้องมือชายมาก่อนเลย

“เรา...เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เรา...ไม่ควรทำอย่างนี้”

นิ้วยาวยกขึ้นปิดปากนุ่ม “เรากำลังทำความรู้จักกันอยู่นี่ไง เรียนรู้แบบ...ใกล้ชิด” เกเบรียลกลืนกินเชอร์รี่ผลหวานอย่างตะกรุมตะกราม

“ไม่...มันไม่ควรเป็นแบบนี้” หญิงสาวพ้อเสียงสั่ง ความเย็นจากแอร์ที่เปิดอยู่ ยังไม่สู้ความร้อนจากปากหนาที่เคลื่อนไหวเป็นประวิงอยู่ขณะนี้ ปากร้อนผละจากปลายถันข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่ง กลืนกินมันอย่างหนักหน่วง จนเธอหายใจหายคอแทบไม่ทัน ยังจะคิดอะไรไม่ออกด้วย