มาเฟียขอแขวนสร้อยพระ
1200 คำ
ต.เขาพระ อ.พิปูน จ.นครศรีธรรมราช
"แม่เฒ่า แม่ แลนิใครมา" (ยาย แม่ ดูสิว่าใคร) ฉันผายมือให้แม่ไปยังเฮียอั๋นและพี่เสน่ห์ที่ยืนอยู่ด้านหลัฃ
"ไอ้อั๋น" 'อิยวดี แก้วกรมทอง' ผู้ซึ่งมียศเป็นแม่ของฉันกับเฮียอั๋นที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้ามากอดลูกชายคนโตของตัวเองอย่างแรงด้วยความคิดถึงจนถึงที่สุดของหัวใจ
"แม่คิดถึงนุ้ยนะอั๋น" (แม่คิดถึงหนูนะอั๋น) เห็นมือเล็กๆ ของแม่ที่เลื่อนมือมาลูบไปตามหน้าตามตัวของเฮียอั๋นด้วยความคิดถึง ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจแม่ เพราะในหนึ่งปีจะมีแค่ไม่กี่ครั้งที่พ่อของเฮียอั๋นเขาจะอนุญาติให้ลูกชายกลับมาหาแม่ อันที่จริงแล้วก่อนนี้เฮียอั๋นแกเคยอยู่ในการดูแลของครอบครัวทางฝั่งแม่มามาก่อนเกือบสิบปีเลยแหละค่ะทุกคน แต่เพราะความมีฐานะที่ดีกว่าของท่านเจ้าสัวต่งซิน(พ่อของเฮียอั๋น) จึงทำให้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตรชายอย่างเฮียอั๋นตกเป็นของคนเป็นพ่อแต่เพียงผู้เดียว
"แม่เฒ่าก็คิดถึงนะ" (ยายก็คิดถึงนะ) 'ยายบุญยงค์ ยิหวาฐกร' ซึ่งมีศักดิ์เป็นคุณยายของฉันและเฮียอั๋นพูดขึ้นเสียงเบา แต่ท่านก็ไม่ได้ลุกขึ้นมากอดหอมเฮียอั๋นเพราะความรู้สึกน้อยใจตามประสาคนแก่ที่นานๆ ทีหลานจึงจะเดินทางมาหานะคะทุกคน
"นี่ดอกแจหนำพ่อเฒ่านะลูก เห็นว่าอีพาพวกคุณหนูเขามาแคมป์ปิ้ง" (นี่คือกุญแจสำหรับกระท่อมของคุณตานะลูก เห็นบอกว่าจะพาพวกลูกคุณหนูเขามาแคมป์ปิ้ง) 'นายบุญยืน ยิหวาฐากร' คุณตาฉันและเฮียอั๋นที่เดินเข้ามาสมทบหลังใครก็รีบตรงเข้ามากอดหลานชายอย่างเฮียอั๋นในทันที ก่อนที่จะยื่นกุญแจกระท่อมมาให้ฉัน
"ขอโทษทีนะครับคุณตา คือจริงๆ แล้วผมไม่ใช่คุณหนูอะไรเลยครับ" แม้คีตะจะฟังภาษาท้องถิ่นของที่นี่ไม่ค่อยถนัดนักแต่ก็พอจะจับใจความได้ว่าคุณตาของหญิงสาวนั้นกำลังไว้ตัวเพราะคิดว่าพวกตนเป็นพวกคุณหนู
"คีตะใช่ม้าย? มาวินส่งรูปคีตะมาให้พ่อเฒ่าแลหลายทีแล้ว ตัวจริงหล่อหวาในรูปหลาวนะ" (ใช่คีตะรึเปล่า? มาวินส่งรูปของเรามาให้ตาดูหลายครั้งแล้ว ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกนะเนี่ย) จบประโยคนั้นของคุณตาฉันก็ได้แต่ก้มหน้างุดลงด้วยความเขินอายกับความจริงที่ว่าฉันมักจะแอบถ่ายรูปของพี่คีตะเขาอยู่บ่อยๆ
"ขอบคุณครับตา ว่าแต่...คุณตาครับ"
"ว่าพรือครับหลานบ่าว" (ว่ายังไงครับหลานชาย)
"ตาพอจะ.... แบบว่า... พอจะมีพระให้ผมได้ยืมหน่อยไหมครับ" ฉันก็พอจะรู้มาอยู่บ้างหรอกนะว่าพี่คีตะเขาเป็นคนกลัวผี ไม่พอนะ... พี่จ้าวยังกระซิบบอกมาด้วยว่าทุกวันนี้พี่คีตะยังเปิดไฟนอนอยู่เลย ก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่พี่เขาจะรู้สึกขี้ขลาดตาขาวขึ้นมาในตอนได้มารู้ว่าการมาเที่ยวพักผ่อนที่บ้านของฉันครั้งนี้จะต้องไปแคมป์ปิ้งอยู่ในป่าในเขา
"ฮ่าๆๆ" เสียงหัวเราะที่ดังสนั่นขึ้นนั้นทำให้ฉันรู้สึกเห็นใจพี่คีตะขึ้นมาเลยค่ะ สำหรับคนที่ได้รับฟังมันอาจจะดูเป็นเรื่องน่าตลก แต่สำหรับคนที่เขากลัวจริงๆ เขาไม่ได้มาตลกด้วยกันกับเราแน่นอนค่ะ ฉันเชื่อแบบนั้นนะ
"มีลูกมี คร่าวพ่อเฒ่าแปป" ฉันส่งสายตาคาดโทษไปที่คุณตาของตัวเองที่กำลังร่วมวงหัวเราะในความกลัวของพี่คีตะไปด้วยอีกคน ก่อนที่นาทีต่อมาคุณตาจะรีบเดินเข้าไปในห้องพระในบ้านเพื่อจัดหาสร้อยพระมาให้พี่คีตะได้ห้อยแขวนในทันที
"พ่อท่านคล้ายจะช่วยปัดเป่าทุกเคราะห์ทุกภัยให้แคล้วคลาดนะลูก คีตะ" คุณตาของฉันส่งสร้อยพระให้กับพี่คีตะ และพี่เขาก็รีบแขวนสร้อยพระติดไว้กับตัวในทันที ก่อนที่คุณตาจะยื่นมือไปลูบหลังพี่คีตะเบาๆ อย่างช่วยเรียกขวัญให้พี่แก
"ขอบคุณครับ" ตอนนี้สีหน้าของพี่คีตะเริ่มจะสดใดขึ้นมาบ้างแล้วแหละค่ะทุกคน
"โดยปกติแล้วในตอนที่มีเหตุให้ต้องเดินทาง คีจะแขวนสร้อยพระพ่อท่านคล้ายติดไว้กับตัวเองเสมอครับคุณตา แต่ครั้งนี้คีดันลืมของสำคัญนี้ของคีเอาซะได้ ก็เลยต้องรบกวนคุณตาเลย คีขอโทษนะครับ" ดูจากการยิ้มกริ่มและแววตาของคุณตาแต่สื่อให้เห็นว่ารู้สึกเอ็นดูพี่คีตะมากแค่ไหนแล้วนั้น ฉันคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าคุณตาของฉันท่านรู้สึกถูกชะตากับพี่คีตะมากแค่ไหน
ว่าแต่...วันนี้พี่เขาพูดดีมีมารยาทดีเนอะทุกคน ฮ่าๆ
เหนือคลอง
ฉันรับหน้าที่เป็นไกด์พาทุกคนมาตั้งแคมป์ปิ้งอยู่ตรงลานกว้างใกล้ๆ กันกับสวนยางพาราของคุณแม่ฉันเอง ซึ่งบริเวณโดยรอบของสวนยางพารานั้นจะมีคลองน้ำใสที่ไหลผ่านแทบจะตลอดทั้งปี น้ำคลองของที่นี้ทั้งใสและสะอาดจนสามารถนำมาใช้ในครัวเรือนได้เลยละค่ะทุกคน
"พี่อั๋นพี่กับพี่เสน่ห์นอนตรงนี้นะคะแม่เขาเตรียมเต้นท์ไว้ให้แล้ว" ฉันผายมือให้พี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองไปยังเต้นท์หลังใหญ่ที่ถูกกางเอาไว้ด้านหลัง
"ถ้าปวดท้องเข้าห้องน้ำก็ตรงนั้นนะคะเดินไปนิดเดียวค่ะ ถ้าหากจะอาบน้ำห้องทางขวาค่ะมีของใช้ทุกอย่างครบครันแน่นอนค่ะเพราะคุณแม่ของเราเตรียมไว้ให้แล้ว" ฉันยิ้มให้ว่าที่พี่สะใภ้อย่างยินดี
"ขอบคุณครับ" เฮียอั๋นส่งยิ้มให้ฉันก่อนจะหันขนสัมภาระของตัวเองกับแฟนเข้าไปในเต้นท์หลังใหญ่ที่แม่เตรียมเอาไว้ให้
"พี่จ้าวกับพี่น้ำหวานนอนในนี้นะคะ" ฉันผายมือให้พี่น้ำหวานกับพี่จ้าวเดินเข้าไปในกระท่อมที่ได้ทำการเตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกไว้ให้อย่างครบครันแล้ว
ขอกระซิบนิดนึงค่ะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าแม่เขากลัวว่าพี่จ้าวกับพี่คีตะที่เคยอาศัยอยู่แต่กับบ้านหลังใหญ่จะไม่คุ้นชินกับความยากลำบาก แม่ก็เลยจัดทั้งเครื่องปั่นไฟและสิ่งอำนวยความสะดวกแบบครบวงจรไว้รอแบบจัดหนักจัดเต็มกันเลยทีเดียวค่ะทุกคน
"ขอบคุณครับ,ขอบคุณค่ะ"
"พี่คีคะ"
ถึงคีจะขี้ขลาดตาขาวไปบ้าง แต่ขอให้ทุกคนได้มั่นใจว่ามันจะปกป้องเมียรักจากทุกภัยอันตรายได้อย่างแน่นอนจ้า
- ผู้เขียน
