สรุปคือฉันก็ต้องติดแหง็กอยู่ในบ้านสองต่อสอง กับพี่เฉิน คิดว่าจะเป็นยังไงหรอ นางก็เทศน์สอนชุดใหญ่อะดิ "¥ไปไหนมา" "¥เซเว่น" ฉันก้มหน้าก้มตาตอบเพราะสำนึกผิดปนลำไยหน้าหล่อๆ ที่เอาแต่นิ่งจนอยากจะลุกขึ้นไปหยิกเข้าที่แก้มใสใสสักทีสองที ขนาดดุยังดูนิ่งๆ "¥ทำไมไม่บอกพี่ก่อน พี่เป็นห่วงรู้มั้ย!! ห้ะ!! " "¥ก็เห็นว่ามันแค่นี้เอง" "¥แค่นี้!! ถ้าอยู่ๆ เดินไปโดนรถชนทำไง" เออเอาค่ะมโนไป ไปให้สุดเลยไป เห้อออนี่ 22 แล้วมั้ยใครจะเซ่อซ่าแบบนั้นวะ "¥ขอโทษค่ะ" "¥เอาโทรศัพท์มา" พี่เฉินพูดพร้อมกับแบมือขอโทรศัพท์ "¥เอาไปทำอะไร" "¥จะเมมเบอร์ให้มีอะไรต่อไปก็โทรมา" "¥ไม่มีซิม" "¥ห้ะ!! " นอกจากทำหน้านิ่งแล้วก็อีตกใจนี่แหละที่ทำบ่อยเกิน "¥ทำไมไม่ซื้อมาอยู่ 3 เดือนแล้วจะติดต่อคนอื่นยังไง" "¥ก็...ต่อวายฟายฟรีแล้วไลน์เอาก็ได้" พี่เฉินถอนหายใจแล้วทำหน้าเครียด โอ๊ะๆ ๆ นึกว่าทำเป็นแต่หน้านิ่งๆ หน้าเครียด