เธอรู้สึกเหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกบรรจุในโปรแกรมอัตโนมัติ หรือไม่ก็เป็นคนโดนของมีอาคมจนไม่มีสติสัมปชัญญะในหัวสมองเลยทำตามที่อาชว์บอกทุกอย่างราวกับโดนสะกดจิต ตอนแรกเธอทำท่าจะอิดออดหลังจากที่เขาบอกแต่อาชว์พูดขึ้นมาคำหนึ่งว่า
“คุณจะได้ไม่มองผมอย่างไม่มั่นใจอีก ผมไม่อยากเห็นสายตาแบบนั้นและระหว่างที่เราอยู่ห้องเดียวกันผมไม่อยากอยู่แบบครึ่งๆ กลางๆ ผมอยากให้สถานะระหว่างเราชัดเจน คุณจะได้ไม่ระแวง”
“แต่ฉันไม่ได้ระแวงว่าคุณจะรับผิดชอบหรือไม่รับ ฉันเข้าใจดีว่าเราสองคนเลยจุดนั้นมาแล้วคุณก็รู้” เฟื่องฟ้าจำได้ว่าเธอบอกเขาอย่างนั้น
“แล้วทำไมเวลาผมแตะต้องคุณ คุณต้องทำท่าเหมือนผมจะฆ่าจะแกง จะกอดหน่อยก็อิดออดและก็ผลักไส ผมก็เหนื่อยจะหว่านล้อมนะ คุณเป็นเมียเป็นแม่ของลูก แต่ไม่เคยมองผมเป็นสามีเป็นพ่อของลูก จะแตะก็ไม่ได้ จะพูดก็โกรธ”
“ก็ฉันไม่ได้คุ้นชินนี่”
“เดี๋ยวทะเบียนสมรสจะทำให้ชินเอง... จดไว้ก่อนไม่เส
