มื้อกลางวันที่ไม่มีคุณหญิงสร้อยระย้าและปิยวดีทำให้คลายความอึดอัดลงได้บ้าง เมื่อรู้สถานะที่เปลี่ยนไปอารยาและพฤกษ์ก็ยังปฏิบัติกับเฟื่องฟ้าอย่างเป็นมิตรและชวนคุยเรื่องทั่วๆ ไปเช่นเดิม อารยาดูเหมือนจะสนใจและลอบมองอาชว์กับเฟื่องฟ้าแล้วก็แอบอมยิ้มเมื่อเห็นสายตาของพี่ชายที่ทอดมองหญิงสาว
น้องเทียนที่ร่าเริงเมื่ออยู่กับผู้ใหญ่และคงลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้ตนยังนอนเคลิ้มหลับ เด็กชายพูดเป็นคำๆ และนั่งหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเมื่ออารยาหยอก อาชว์จับให้เด็กชายมานั่งตักตัวเองเมื่ออาหารถูกเสิร์ฟ เขาวางถ้วยเล็กๆ ใส่ข้าวและไข่ตุ๋นสำหรับเด็กชาย เขาช่วยป้อนบ้างบางทีเด็กชายก็หยิบเข้าปากเองบ้าง เพราะอาชว์ป้อนไม่ทันใจ
“อายว่าอายให้คนหาเก้าอี้นั่งเด็กให้น้องเทียนสักตัวดีกว่านะคะ พี่อาชว์กับคุณฟ้าแทบไม่ได้ทานข้าวเลยเพราะต้องคอยห่วงเรื่องป้อนน้องเทียน” อารยาเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อตนทานอิ่มแล้วแต่อาชว์และเฟื่องฟ้ากำลังง่วนป้อนอาหาร
