ผมอยากทำให้เธอมีความสุขที่สุดในโลก...
มือเล็กที่แตะไหล่ผมแอบเกร็งเบาๆ เมื่อผมเลื่อนมือไปยังซิปด้านหลังของชุดเดรสที่เธอสวมใส่ ก่อนค่อยรูดมันลงช้าๆ พร้อมกับซุกไซ้ริมฝีปากและปลายลิ้นกับซอกคอหอมละมุน และเลื่อนหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ เรือนกายอ่อนนุ่มสะดุ้งนิดๆ เมื่อผมประทับตราความเป็นเจ้าของที่เนินอกอวบอิ่ม
แต่พอเลื่อนมือมาที่ไหล่เสื้อและกำลังดึงมันลงจนเกือบพ้นขอบบราเซียร์บางเฉียบ ปิ่นโตก็สะดุ้งเฮือก! ทำให้ผมชะงักตามไปด้วย
“ปิ่นโต...?”
ผมเงยหน้าขึ้นมองเธอ พยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติและมองสบตาเธอนิ่งท่ามกลางแสงสลัวที่แทบจะไม่เห็นหน้ากันด้วยซ้ำ แต่พอเห็นรางๆ ว่าเธอกำลังร้องไห้จนน้ำตาไหลอาบแก้ม และร่างเล็กๆ ในอ้อมแขนผมก็สั่นสะท้านจนน่าสงสาร
“กลัวเหรอ...”
ผมยกมือข้างหนึ่งขึ้นกำหมัดดันออกข้างหน้าให้เธอเห็นว่าผมถามอะไร (ที่จริงต้องใช้สองมือแต่ปิ่นโตนอนทับแขนอีกข้างของผมอยู่) และคำ
