แต่อันที่จริงผมอาจใจเต้นแรงเพราะกลัวเธอก็ได้นะ =_=;
อย่างตอนเจอกันครั้งแรกที่ปิ่นโตจูบผมและพวกเราพากันเข้าโรงแรมน่ะ ผมโดนเล่นงานซะไม่อยากคิดถึงเรื่องคืนนั้นอีกเลย! ถ้าจะฝังใจเจ็บโดยไม่รู้ตัวก็เป็นไปได้ละ
ซึ่งความจริงแล้วจนถึงตอนนี้ผมก็ยังอยากได้ ‘ของ’ ที่ปิ่นโตขโมยไปตอนนั้นคืนมาอยู่ดีนะ -_-* เพื่อกู้ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายกลับมา! แต่คิดไปคิดมาปิ่นโตอาจจะทิ้งไปแล้วก็ได้ เธอคงทำเพราะหมั่นไส้อะไรผมซักอย่างนั่นแหละถึงทำแบบนั้นลงไป
ช่างมันเถอะ...
เพราะต่อให้ได้ของคืนหรือไม่ได้ก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอน้อยลงอีกแล้วละ ^ ^
พอผมออกมาจากห้องน้ำ ปิ่นโตก็เข้าไปบ้างและใช้เวลาขัดสีฉวีวรรณนานมากแบบที่ผมนอนอ่านหนังสือรอจนเกือบจะหลับอยู่แล้ว -.- พอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด ผมก็แอบหัวใจกระตุกนิดหนึ่ง ก่อนค่อยลดหนังสือตรงหน้าลงช้าๆ และแอบภาวนาในใจ
ขอให้เธอก้าวออกมาด้วยชุดเย้ายวนแบบไม่มีหน้ากากปิดหน้าท
