“เจ้านายครับ!...” เสียงเรียกดังแผ่วเบาและฟังดูเหมือนห่างไกลเหลือเกิน อเล็คซานเดอร์พยายามจะปรือเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมอง แต่มันเหมือนกับว่ามันมีหินก้อนใหญ่ถ่วงทับเอาไว้จนยากที่จะลืมตาขึ้นมองดู ภายในดวงตาสีเขียวมรกตมันมีแต่เส้นเลือดสีแดงจัดกระจายทั่วหน่วยตา บ่งบอกว่าเขากร่ำสุราอย่างหนักจนเมาพับไม่เหลือสภาพเดิม
“ออ...ภาทร มีอะไรรึ?” ปลายนิ้วแข็งๆ ยกขยี้นัยน์ตาก่อนจะค่อยๆ โซซัดโซเซหยัดกายลุกขึ้นยืน ใช้ปลายเท้ากวาดขวดเปล่าที่เกลื่อนพื้นไปให้พ้นๆ ตัว ยกมือตบท้ายทอยเรียกสติกลับคืนมา
“เปล่าครับ ผมเห็นเจ้านายไม่ได้ไปทำงานก็เลยแวะเข้ามาดู กลัวว่าจะไม่สบายหรือเป็นอะไรไปน่ะครับ”
“เวลาเท่าไรแล้วล่ะ...ผมเมาจำอะไรไม่ได้เลย”
“เกือบบ่ายแล้วครับ เจ้านายจะทานอะไรหรือเปล่าครับ ผมจะสั่งร้านอาหารใต้อาคารขึ้นมาส่งให้”
“ไม่! ขอกาแฟขมๆ ให้ผมแก้วเดียวพอ เดี๋ยวผมจะเ
