แม่ทัพจางเห็นสภาพของนางที่ดูอย่างไรก็รู้ว่าถูกทำร้ายมา ค่อยกวาดดวงตาไปยังองค์ฮ่องเต้
หลี่ไห่ถังเองก็รู้ถึงความคิดของจางซงหยวน พอสบเข้ากับดวงตาของแม่ทัพกำราบแคว้นพลันสะดุ้งเบาๆ รีบกล่าวก่อนที่ทางนั้นจะเอ่ยถาม
“อย่าเพิ่งร้อนใจ เรากำลังไต่สวน”
“ยังต้องไต่สวนอีกหรือพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”
“ซงหยวน เจ้าเป็นคนร้อนใจแบบนี้ตั้งแต่เมื่อใด”
หลี่ไห่ถังถามแล้วมองไปยังพระราชธิดาตรงหน้าตน สายเลือดของนางไม่ชัดเจน จะไล่นางออกไปจากวังก็ทำไม่ได้ ฆ่าให้ตายไปเสียก็ทำไม่ลง หลี่เยี่ยนถิงยังเป็นหนามทิ่มตำความรู้สึกทุกครั้งที่มองเห็นหรือพูดถึง
จางซงหยวนมิได้สนใจคำกล่าวของหลี่ไห่ถังฮ่องเต้แต่อย่างใด สายตาดุดันมองกวาดทั่วเรือนร่างของว่าที่ภรรยาด้วยสายตาเดือดดาล เสียงกล่าวถามเย็นเยียบน่าขนลุกอยู่ไม่น้อย
“ทำไมจึงมีสภาพเช่นนี้”
หลี่เยี่ยนถิงเม้มปากของตนแล้วก้มหน้าลงต่ำลงไปอีก ตาของมองที่พื้นตรงหน้านิ่ง พื้นตรงหน้า
