เขามักแอบตามนางไปเสมอ หากสายตาพบว่านางเดินเพียงลำพังภายในวังและลักลอบแอบไปที่ด้านนอก แอบตามชนิดที่ว่านางเองไม่มีทางรู้ตัว
แต่แล้วกลับพูดสิ่งที่อยู่ในใจไม่ออก เขาจุกไปทั้งหัวใจกับดวงตาเศร้าๆ คู่นั้น แม้แต่ขยับปากจะตอบไปตามที่หัวใจสั่งให้ทำก็ยากเย็นเต็มที
“ท่านตอบข้าสิ เพราะเหตุใด”
จางซงหยวนเลือกที่จะไม่ตอบ ท่านแม่ทัพกำราบแคว้นเคลื่อนไหวร่างกายไวเสียจนนางมองตามไม่ทัน
เขาพากายเข้ามาหยุดที่ตรงเบื้องหน้า แล้วเดินหน้ากดดันตรึงร่างกายของนางไว้กับผนังด้านหลังที่เย็นเฉียบ แต่กลับไม่หนาวสะท้านเหตุเพราะกายร้อนผ่าวของเขากักไว้ที่ด้านหน้า
ดวงตาคมกล้าของแม่ทัพจางจ้องมองดวงหน้าที่ติดตาตรึงในหัวใจมาโดยตลอด นึกสงสัย นึกแปลกใจ และดีใจอยู่ลึกๆ ที่นางจำเขาได้
นี่มิใช่เพียงแค่เขาจำนางได้ฝ่ายเดียวหรอกหรือ
พลันนั้นเองที่ความอ่อนหวานหอมละมุนไม่รู้ที่มาที่ไปแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของท่านแม่ทัพจาง
มุมปากข
