เช้าวันต่อมา...
น่านฟ้าตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ด้วยสภาพที่แทบจะเป็นหมีแพนด้า เขาตื่นก่อนปันปัน และไปเตรียมอาหารเช้ารอแฟนสาว โดยที่ไม่ได้ไปรบกวนเวลานอนของปันปัน จนกระทั่งทำอาหารเสร็จ พอมองดูเวลาที่เธอต้องตื่นก็ถึงเดินเข้าไปปลุก
จุ๊บ!
“ตื่นได้แล้วครับ อาหารเช้าเสร็จแล้วนะ” เสียงทุ้มกระซิบบอกปันปันที่ข้างหู
“อื้ม ง่วงจัง” ปันปันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองน่านฟ้า พร้อมกับบอกอาการของเธอ
“ขอโทษที่กวนเวลานอนปัน แต่ต่อไปนี้พี่จะไม่กวนปันแล้ว ถ้าวันไหนที่ปันทำงานเช้าเราจะแยกห้องกันนอนโอเคไหม”
“เดี๋ยวนะคะ หมายความว่า ถ้าปันไม่ไปทำงาน พี่น่านจะมานอนกับปันหรอ?” น่านฟ้าไม่ตอบ ไหวไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องนอน
“ขี้ตู่นี่ พูดเองเออเอง” ปันปันบ่น ที่น่านฟ้ากะล่อน แถมมัดมือชกเธอเฉยเลย
จากนั้น ปันปันก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว พอออกมาจากห้องนอนกลิ่นอาหารก็ลอยฟุ้งชวนให้ท้องร้อง
“ทำอะไรทานคะพี่น่าน”
“ข้าวต้มหมูค
