“แปลกจัง” ปันปันเมื่อเดินเข้ามาในห้อง ก็ไม่วายนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่
“แปลกอะไร ไม่แปลกหรอก นอนเร็ว พรุ่งนี้ขึ้นเวรไม่ใช่หรอ เดี๋ยวตื่นสายนะ” น่านฟ้ากล่าว พร้อมกับจูงแขนปันปันไปที่เตียง
ปันปันเดินตามน่านฟ้ามาล้มตัวลงนอน เขาเองก็เนียนกระโดดขึ้นเตียงมานอนด้วยแถมยังกอดร่างของปันปันเอาไว้แนบแน่นเสียด้วย กลิ่นกายหอมๆ จากตัวของเธอมันทำให้สติฟุ้งซ่าน จากที่กอด ก็ค่อยๆ สอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อแบบเนียนๆ
หมับ!!
“พี่น่าน!! ปันมีขึ้นเวรเช้านะคะ”
“ก็ปันตัวหอมนี่นา” น่านฟ้ากระซิบที่ข้างๆ ใบหูปันปันด้วยเสียงกระเส่า จนร่างเล็กที่ตอนแรกง่วงๆ กลับรู้สึกสยิว ขนลุกขนพองขึ้นมาทันที
“พะ พี่น่าน อย่าแกล้งปัน ปันจะนอน” เธอพยายามข่มตาให้หลับ แขนเล็กก็กอดเอวของน่านฟ้าเอาไว้ ใบหน้าสวยใส ไร้เครื่องสำอางก็ซุกไปที่อกแกร่งของเขา กลิ่นกายอ่อนๆ หอมสดชื่นมันทำให้เธอผ่อนคาย นี่ครั้งแรกเลยนะที่เธอนอนกอดผู้ชายแบบนี้
หั
