น่านฟ้ากลับมาที่คอนโด ตลอดทางก็เอาแต่คิดว่าจะจัดการกับฝ้ายยังไงดี ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้ ยัยนี่ต้องหนักข้อขึ้นอีกแน่ๆ แต่พอมาถึงคอนโดก็นึกขึ้นได้ว่าอัญชันบุกมาห้องเขาเมื่อคืน ก็เลยเปิดเข้าไปเคลียร์ให้มันจบๆ จะได้ไม่ต้องมาตามแก้ทีหลังอีก
“มาแล้วหรอ แล้วมือมึงไปโดนอะไรมา?” ปลาบปลื้มเอ่ยถาม ไม่ได้เป็นห่วงหรืออะไรหรอกนะ ถามเฉยๆ รู้สึกเหงาปาก
“เสือก อัญชันอยู่ไหน?”
แกร๊ก แอ๊ด!!
เอ่ยขึ้นไม่นาน ประตูห้องนอนก็เปิดออกพร้อมกับอัญชันที่เพิ่งตื่นนอน สภาพเยิน แทบจะดูไม่ได้ แต่เพราะความสวยที่เป็นทุนเดิมเลยทำให้เธอไม่ได้ดูแย่มากนัก
“อะ เอ่อ...พะพี่น่าน”
“นั่งก่อน พี่มีเรื่องจะคุย ให้มันจบๆ ตรงนี้”
“ค่ะ” อัญชันหลุบตาลงต่ำอย่างรู้สึกผิด พร้อมกับเดินไปนั่งข้างๆ ปลาบปลื้มที่นั่งเล่นโทรศัพท์ ทำทีไม่สนใจเธอ
“เมื่อคืนจำอะไรได้บ้าง” น่านฟ้าเปิดประเด็น
“เอ่อ จำไม่ได้ค่ะ แต่...อัญไม่ได้ทำอะไรแย่ๆ ลงไปใช่ไหม
