“ปัน” เขาเรียกเธออีกครั้ง ก่อนที่จะเดินต่อ
“คะ?”
“เป็นแฟนกันนะปัน” คนพูดหัวใจเต้นแรง แถมยังประหม่าหวาดหวั่น ในขณะที่ปันปันก็เลิกคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจที่น่านฟ้าต้องการจะสื่อ
“ตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันนี่คะ”
“พี่อยากจะขอปันเป็นแฟนอีกครั้ง ยอมรับว่าตอนแรกพี่ขอปันเพราะพี่อยากรับผิดชอบ แต่ตอนนี้...พี่ขอคบปันเพราะพี่รู้สึกอยากเป็นแฟนกับปันจริงๆ ...แฟน...ที่อนาคตหวังอยากให้เป็นภรรยา...หวังให้เป็นแม่ของลูก...หวังให้เป็นครอบครัว” ปันปันมองหน้าน่านฟ้าที่เอื้อนเอ่ยคำพูดที่ดูจะจริงจังกว่าครั้งไหนๆ คำพูดของเขามันทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัว ใบหน้าสวยร้อนวูบวาบไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้แก้มเธอต้องแดงเป็นลูกมะเขือเทศสุกแน่ๆ
“...พี่น่าน~”
“เป็นแฟนกันนะ” เขาย้ำอีกครั้งด้วยความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจ
“ค่ะพี่น่าน” รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า
จากนั้นน่านฟ้าก็โผลเข้าไปกอดปันปันแนบแน่น ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะแฟ
