อีกข้างก็ใช้ฝ่ามือบีบเคล้นเพื่อไม่ให้น้อยหน้า สลับดูดไปมาจนยอดประทุมถันจากสีชมพูก็เปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น เพราะแรงดูดของน่านฟ้าที่รุนแรงขึ้น หากแต่ความรุนแรงของเขา มันไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวดเลย มันกลับยิ่งเพิ่มแรงปรารถนาให้เธอยิ่งต้องการเขามากขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ
“อ๊ะ พะ พี่น่าน” เธอดิ้นพล่านเพราะความเสียว เสียวจนแทบจะขาดใจ
“ครับ? ปันต้องการอะไรครับ บอกพี่ได้ไหม” หมาป่าเจ้าเล่ห์ใช้อุบายให้ลูกแกะน้อยสมยอมเขา และหวังให้เธอถวายตัวให้เขากินอย่างเต็มใจ
“ปัน...อ๊าส์...ปันเสียวค่ะพี่น่าน ปันทรมาน” เธอเอ่ยบอกพร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้เขา หวังให้เขารับรู้และตอบสนองความต้องการของเธอที่มีมากตอนนี้
“ปัน อยากลองทำเองไหม” ความใจเย็นมันทำให้เขาทรมาน หากแต่ความทรมานมันกลับคุ้มค่า เมื่อได้แรงตอบรับหวานๆ จากเธอกลับคืนมา เข้าใจคำว่าช้าๆ ได้พร้าเล่มงามไหม นั่นแหละ แบบนั้นเลย
“ปันทำไม่เป็น อ๊ะ พี่น่าน พ
