“ค่ะ” ปันปันเอ่ยรับ แล้วหันไปยิ้มให้พั้นซ์
“หวัดดี เราชื่อพั้นซ์”
“เราปันนะ”
“เป็นแฟนพี่น่านหรอ?”
“เปล่า แค่มาด้วยกันเฉยๆ” พั้นซ์มองหน้าปันปัน งงๆ ไม่ใช่แฟนอะไรทำไมถึงได้มาด้วยกัน แถมห้องรับรองห้องนี้ไม่ใช่ใครจะเข้าจะออกก็ได้
“อ้อ หรือพี่น่านจีบเธอ”
“ประมาณนั้น” ปันปันตอบด้วยท่าทางเขินๆ เล็กน้อย
“ถึงว่าล่ะ”
“แล้ว ทะเลาะกันหรอ”
“ประจำแหละ ก็พี่เซนต์มันทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ แถมดูไม่ออกอีกว่าถูกอ่อย”
“ฮ่าๆ” ปันปันได้แต่นั่งขำ ไม่กล้าออกความเห็นอะไรเยอะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
แกร๊ก แอ๊ด!!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ขัดบทสนทนา ตามด้วยเซนต์ที่เดินเข้ามาพร้อมอาหาร
“ของว่างจ่ะที่รัก”
“ไปเรียกอีนั่นเถอะ ไม่ต้องมาเรียกพั้นซ์” พั้นซ์ประชดประชัน
เซนต์ไม่ตอบ ชั่งใจหมุนถาดในมือไปมา มองแก้วที่อยู่บนถาดอย่างลังเล ในใจก็คิดว่าแก้วไหนวะ? เมื่อกี้จำได้ว่ามันอยู่ด้านนี้ หรือว่าอยู่อีกด้านวะ เขาเถียงกับตัวเอ
