น่านฟ้ามาหาปันปันที่ห้องทำงาน แต่ในจังหวะเดียวกับที่ปลาบปลื้มออกมาจากห้องปันปันพอดี ปลาบปลื้มมองหน้าน่านฟ้านิ่ง เห็นหน้ามันแล้วก็พาลโมโห โคตรไม่ชอบหน้ามันเลย ปลาบปลื้มคิด
“ขอคุยด้วยหน่อย” น่านฟ้าเอ่ยขึ้น
“ทำไมกูต้องคุยกับมึง?”
“เรื่องอัญชัน” ทีแรกกะจะเดินหนี พอได้ยินคำว่าอัญชัน เท้าทั้งสองข้างก็ชะงัก
“ตามมา” แล้วปลาบปลื้มก็เดินเข้าลิฟต์ ตามด้วยน่านฟ้า เพียงไม่นานลิฟต์ก็เคลื่อนขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้า ทั้งสองเดินก้าวออกมาจากลิฟต์
“กูไม่ได้ชอบอัญชัน ที่ทำแบบนั้นเพราะไม่รู้ว่ามึงเป็นน้องสาวของปันปัน”
“เป็นน้องของปันปันแล้วเกี่ยวอะไร”
“ก็กูคิดว่ามึงจีบปันปัน แล้วก็จีบน้องเพื่อนกูด้วย” ปลาบปลื้มคิดตาม เพราะเขาเองก็คิดว่าน่านฟ้าจีบพี่สาวตัวเองและอัญชันเช่นกัน
“แล้ว?”
“ก็ไม่แล้วไง แค่มาบอกว่าไม่ได้ชอบอัญชัน เลิกทำตัวหวงพี่สาวตัวเองได้แล้ว กูจริงจังกับปันจริงๆ”
“เชื่อตายห่าแหละ”
“ไม่ต้องเชื่
