“คะ?”
“พี่ขอคุยด้วยได้ไหม”
“ค่ะ” เธอตอบรับแล้วหันหน้ามาหาเขา
“พี่อยากรับผิดชอบ เรื่องของเราวันนั้นปันไม่ได้ผิดคนเดียว พี่เองก็ผิดที่ไม่ได้ยับยั้งชั่งใจ”
“เอ่อ...เข้าไปคุยในห้องไหมคะพี่น่าน...เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า...มันจะดูไม่ดี” เธอเสนอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง จากนั้นน่านฟ้าก็เดินตามเข้าไป
ดวงตาคมๆ มองสำรวจรอบห้อง โทนสีขาวสะอาดตา การจัดวางทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย สมกับเป็นเธอจริงๆ
“คบกันไหม” น่านฟ้าเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา
“หืม? ...เร็วไปไหมคะ”
“ปันเสียหายไง ปันเป็นผู้หญิง”
“จริงๆ แล้วปันไม่ได้ถือเรื่องนี้หรอกค่ะพี่น่าน”
“ได้ไงล่ะปัน งั้น...ถ้ายังไม่มั่นใจก็ดูกันไปก่อนก็ได้ แต่พี่ไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้เลย เราเปิดใจคุยกันได้ไหม”
“...” ปันปันมองหน้าน่านฟ้า ครุ่นคิดเล็กน้อย เอาวะหนีหน้ากันไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา “เราเพิ่งรู้จักกันเองนะคะ”
“ก็ศึกษาดูใจกันไปก่อนไง ถ้าปันโอ
