พอฉันนั่งลงตามที่ยัยปังบอก จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงเอ่ยเรียกชื่อฉัน มันเป็นเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกถึงพลังบางอย่าง ขนาดว่าฉันเมาแล้วนะเนี่ย หรือว่าจะเป็นผู้ชายที่สะเออะมาขอนั่งร่วมโต๊ะด้วย ฉันจึงหันไปหรี่ตามองเขาที่นั่งอยู่
"คุณเรียกฉันหรอ~" เขาส่ายหัวให้กับฉันแล้วยกมือขึ้นชี้ไปอีกทาง
"แกพี่พัฒน์ยืนอยู่ตรงหน้าแก" ฉันหันควับทันทีที่ยัยปังเรียกชื่อผู้ชายใจร้ายคนนั้น
"หึ แกหลอกฉันใช่มะยัยปัง" ฉันยกนิ้วชี้ใส่หน้ามัน ก่อนจะเอนหัวซบไหล่เพื่อนสาวพร้อมกับหลับตาลงเพราะว่ามึนหัวมากๆ
"มิรา" เรียกชื่อฉันอีกแล้ว แต่โทนเสียงรอบนี้มันชัดกว่าเมื่อกี้อีกนะ
ฉันยกหัวออกจากไหล่ยัยปัง เพื่อที่จะมองหาต้นเสียงว่าเป็นใคร
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก็เห็นผู้ชายคนนึงยืนอยู่ตรงหน้าฉัน
"คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแกคือพี่พัฒน์นะ" ขนมปังกระซิบที่ข้างหูฉัน
ฉันพยายามใช้สายตาจ้องไปยังผู้ชายตรงหน้า
"โอ๊ะ คุณมาทำอะไรที่นี่~" เมื่อรู้ว
